zaterdag 30 juni 2018

Rosie Walsh: Zeven perfecte dagen*****


Rosie Walsh: Zeven perfecte dagen*****

Op 2 juni gaat Sarah op pad (op mijn verjaardag, dan moet er wel iets bijzonders gebeuren). En dan gebeurt het, ze ontmoet de man van haar dromen, en ze beleven samen zeven geweldige dagen. De cover is al zo vrolijk, een gekleurde bloemenregen, prikkelt en dan moet het boek nog beginnen. ‘Zeven perfecte dagen’ is al vanaf de eerste bladzijde intrigerend. Want waarom verdwijnt de man van je dromen na een perfecte week van de aardbodem? Waarom belt hij niet, wat is er gebeurd met Eddie? Sarah is ten einde raad en denkt de raarste dingen.

‘Zeven perfecte dagen’ is opgebouwd uit drie delen. Je gaat na de geweldige zeven dagen van hen samen terug naar de aparte levens van Sarah en Eddie. Sarah is getraumatiseerd door een gebeurtenis uit het verleden dat tot op de dag van vandaag op haar schouders rust. Dat was ook destijds de reden dat ze naar Amerika verhuisde, maar in juni haar ouders komt bezoeken. Eddie heeft ook een druk bestaan, een gebeurtenis in het verleden drukt zwaar op hem. 

Naast deze twee hoofdpersonen is een aantal personen aanwezig die absoluut nodig zijn voor het heden, verleden en toekomst van deze twee mensen. Dat is leuk en bijzonder. Walsh vervlecht deze personen met de hoofdrolspelers. Uiteindelijk komt er een totaal onverwacht plot. 

Vanaf het begin wil je weten wat er toch aan de hand is, en Walsh maakt van deze roman een thriller. Mocht je je al bedenken waarom Eddie niet belt, de waarheid is zo anders. De waarheid kan zo hard zijn.

Walsh heeft een sprankelend debuut geschreven. Ze maakt van een simpel liefdesverhaal vrouw ontmoet man, een ontroerend, emotioneel, vlot geschreven en spannend boek. ‘Zeven perfecte dagen’ kan zo maar een waargebeurd verhaal zijn. Ik heb genoten.

Auteur: Rosie Walsh
Titel: Zeven perfecte dagen
Genre: Roman
Uitgeverij: Boekerij
Aantal pagina’s: 336

Met dank aan de Boekerij voor een exemplaar.









zaterdag 23 juni 2018

Judith Visser: Zondagskind*****


Judith Visser: Zondagskind*****

Uitgeverij HarperCollins schrijft over ‘Zondagskind’:

Een pure en overdonderende roman over opgroeien met autisme
Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft zij zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die er bij haar voor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe ze zich in sociale situaties staande kan houden.

Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren tachtig en negentig, een tijd waarin weinig bekend was over autisme. Jasmijn bewandelt haar eigen, hobbelige pad en leert bij elk obstakel zichzelf en de wereld waarin ze leeft beter begrijpen. Zondagskind neemt de lezer mee in de belevingswereld van iemand met Asperger
.

Zelden huil ik als een boek lees, maar tijdens en na het lezen van ‘Zondagskind’ was ik verdrietig, emotioneel geraakt. Altijd heb ik van kinderen gehouden die iets mankeerden, ook al zag je aan de buitenkant niets. Tijdens mijn opleiding tot onderwijzeres liep ik stage op een school voor Moeilijk Lerende Kinderen, en de mensen die hier werkten gaven mij de liefde voor het speciale bijzondere kind. Na de PA ging ik direct de akte BUO halen, zo heette dat in de jaren tachtig, Buitengewoon Onderwijs. In 1989 kreeg ik de kans om in het speciaal onderwijs te gaan werken. De scholen voor LOM, MLK, ZMLK, en zieke kinderen zorgden voor ieder kind, tenminste dat werd geprobeerd. Alles trok men uit de kast, maar kinderen met een afwijking in het spectrum, lees autisme hadden het zwaar, voor hen was er nog niet echt speciaal onderwijs, mede ook omdat deze kinderen vaak zeer intelligent zijn. Er kwam er een nieuwe wet, Samen naar de basisschool, ieder kind moest naar het basisonderwijs, ook kinderen met rugzakjes. Kinderen met autisme kregen het nog zwaarder. Nog altijd heb ik de idee dat men niet altijd de zorg en hulp kan bieden die nodig is, al is er wel meer expertise. Hulp is en blijft altijd nodig voor jong en oud.

Vanaf het begin leef je mee met Jasmijn die het syndroom van Asperger heeft. Je voelt haar onmacht en verdriet, maar ook van de mensen om haar heen. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeert ze te overleven in een veranderende wereld. Visser heeft zelf het syndroom van Asperger en eigenlijk las ik niet Jasmijn maar Judith. Je krijgt een fantastische inkijk in de wereld van mensen met het syndroom van Asperger. Je staat er bij en je kijkt er naar, met pijn in je hart. ‘Zondagskind’ moet je lezen en ondergaan, want er over vertellen is eigenlijk niet zo gemakkelijk.

‘Zondagskind’ is een aanrader, deze roman is een pareltje en verdient elke prijs die er te winnen valt in uitgekomen boeken in 2018. Daarnaast zal ‘Zondagskind’ je nog heel lang bij blijven. En eigenlijk zou ik wel heel graag willen weten hoe het verder gaat met Jasmijn….

Auteur: Judith Visser
Titel: Zondagskind
Genre: Roman
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal pagina’s: 478

dinsdag 12 juni 2018

Karin Slaughter: Gespleten*****


Karin Slaughter: Gespleten*****

Verbijsterd ben ik na het lezen van ‘Gespleten’. Zeven uur nadat ik was begonnen in het boek ben ik stil. Stil door de kracht van Slaughter. Door ‘Gespleten’ weet ik waarom ik fan ben van haar boeken. Haar kracht is dat zij mij aan de bank kluistert, dat alles om mij heen vervaagt en stil wordt, dat ik getrokken word in de wereld die zij beschrijft. Tot op het bot raakt ‘Gespleten’ je als lezer. Als er zes sterren bestonden deelde deze lezer ze uit. ‘Gespleten’ is een sensatie en gaat de boeken in als een van de best verschenen boeken in 2018.

‘Gespleten’ is het verhaal van Andy die tijdens een lunch met haar moeder Laura worden overvallen in het restaurant door een man die niet kan verkroppen dat een relatie is beëindigd. Laura is koelbloedig en redt een aantal restaurantbezoekers. Zij pakt het mes van de overvaller af als hij haar neer steekt en voor hij het weet steekt Laura hem neer. Deze daad verbijstert Andy. Laura wil niet in het ziekenhuis blijven, maar wil ook dat haar dochter uit haar garage verdwijnt. Als Andy uiteindelijk toch naar haar moeder luistert, gebeurt er iets onverwachts. Maar dan blijkt ook dat haar moeder niet de vrouw is die ze dacht te kennen. Want ‘Gespleten’ is ook het verhaal van Laura. Wie is Laura en wat is haar verleden?

Twee jaren, 2018 en 1986, twee hoofdpersonen, Laura en Andy. Of nee toch niet, er zijn andere hoofdrolspelers en ook zij komen in deze jaren en verhaallijnen voor. Vanaf de eerste bladzijde ben je in ‘Gespleten’ er bij en ook de plots zie je voor je. Liefde en haat liggen dicht bij elkaar. ‘Gespleten’ laat dat zien.

Slaughter’s boeken staan bol van geweld, en pijnlijke slachtingen die tot in de details beschreven worden. Maar bij ‘Gespleten’ slaat ze een andere weg in. Natuurlijk vallen er doden, maar het is allemaal veel minder bloederig en expliciet beschreven. ‘Gespleten’ leest als een trein. Wat kan deze auteur geweldig schrijven, het boek leest zo soepel en gemakkelijk en het is superspannend.

Kortom ‘Gespleten’ is een geweldig, genadeloos spannend, bloedstollend, emotioneel, literair thrillerjuweel. Lees en huiver.

Auteur: Karin Slaughter
Titel: Gespleten
Genre: Thriller
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal pagina’s: 494

Met dank aan Uitgeverij HarperCollins voor een exemplaar.