vrijdag 29 juni 2012

Metro 2033


Ik lees boeken, kilometers en al van jongs af aan ben ik een lezer. Het is mijn grootste hobby en ideaal omdat je het overal kunt doen. Er is een tijd geweest dat ik boeken herlas uit mijn boekenkast maar vorig jaar, 2011, maakte ik een facebook- en twitteraccount aan en kwam ik terecht op fora over boeken. Er ging een wereld open, ik schreef mij in voor leesclubs. En maakte kennis met nieuwe schrijvers en herkende ook weer bekende schrijvers. En inmiddels heb ik heel veel nieuwe boeken gelezen. Voor dit jaar 2012 maakte ik het goede voornemen minimaa1 boek per week te lezen en er over te bloggen, de weblog charlottesboeken.blogspot.com ging van start. Daar houd ik bij welke boeken ik gelezen heb en wat ik er van vind. Maar het voornemen van 1 boek per week is gelukkig allang veranderd en ik lees nu 2 a 3 boeken per week en ik vind het heerlijk. Ik heb leeshonger.

En nu mag ik voor NotJustAnyBook Metro 2033 van Dimitri Gloechovsky lezen en erover bloggen. Dat is toch heel bijzonder. Zomaar een boek krijgen en erover schrijven, lezen is de ultieme hobby geworden.

Uiterlijk boek
De kaft van het boek, een man in een donker ruimtevaartpak en tunnel met licht in de kleuren blauw en zwart met wit licht vind ik een mooie en duistere kaft. Ik ken de schrijver niet, maar daar wordt ruimschoots aan voldaan in Metro 2033. Het is een dik boek, 537 pagina’s met een groot lettertype en op helder wit papier, dat leest plezierig.

Inhoud Metro 2033 
Het is 2033. Twintig jaar geleden heeft een atoomoorlog de beschaafde wereld in puin gelegd. In Moskou heeft een klein deel van de bevolking zijn toevlucht gevonden in de grootste atoomvrije schuilkelder op aarde: de metro, ooit gebouwd door Stalin.
Hier, diep onder de grond, overleven een paar duizend mensen op enkele tientallen stations, verdeeld over een handvol kleinere en grotere confederaties van verschillende signatuur – communistisch, fascistisch, liberaalkapitalistisch – die in staat van Koude Oorlog met elkaar verkeren en worden verbonden door gevaarlijke, geheimzinnige metrobuizen. Boven de grond heeft de straling elk menselijk leven onmogelijk gemaakt en nieuwe levensvormen doen ontstaan. Nu dreigen deze onmensen de metro binnen te dringen, om wat resteert van de mensheid te vernietigen.
Er is een complete ondergrondse wereld ontstaan, met handel, rivaliteit en een gemeenschappelijke vijand. In verschillende stations en bunkers zijn hechte en gesloten gemeenschappen ontstaan, die zich afschermen tegen de gevaren die in de verbindende tunnels huizen. Daar trekken gemuteerde gedrochten rond die zijn ontstaan door de radioactieve straling. Slechts enkele waaghalzen durven de beschermde wereld van de stations te verlaten en Artjom is ondanks zijn leeftijd dan ook nog nooit verder geweest dan het station waar hij is opgegroeid, gelegen aan de noordelijke grens van het tunnelsysteem.
De 24-jarige Artjom woont op het station dat het eerst wordt aangevallen. Hij krijgt de opdracht op reis te gaan naar het hart van het metrostelsel van Moskou, de Polis. Daar moet hij hulp zoeken om de gevaren van buiten te stoppen. Hij en de lezer leren telkens nieuwe betekenissen van de tekst die elke metropassagier in Moskou overal op bordjes en deuren tegenkomt: “Geen uitgang”...
In het begin moest ik wel wennen is aan de stijl van Gloechovsky en ik moet de concentratie er absoluut bij houden. Maar het boek is de moeite waard om door te zetten en te lezen. De grauwe, duistere wereld van de Metro komt in de loop van het boek steeds meer tot leven en is boeiend en bijzonder intrigerend.
Inmiddels ben ik op de helft van het boek en ben ik erg benieuwd naar Artjom en hoe het afloopt.

Het is ook mijn eerste echte kennismaking met Science Fiction in een boek van deze omvang.

Gaat u met mij mee op de reis van Artjom. Volg deze weblog!

Boeken over Rusland

Omdat ik niet veel van en over Rusland weet, behalve wat ik heb geleerd op school lees ik naast Metro 2033 het boek Rusland voor gevorderden van Jelle Brandt Corstius om te kijken of er ook overeenkomsten zijn te vinden in de samenlevingen van nu en 2033.
Mensen met een voorliefde voor Rusland, vindt Jelle Brandt Corstius (1978), zijn mensen bij wie een steekje los zit. Hij is journalist, woont en werkt al enkele jaren in Rusland voor dagblad Trouw en reist veel door de landen eromheen. En dan nog het liefst door de meest onherbergzame gebieden.
Een verblijf bij constant dronken rendierhouders in Siberië, een zoektocht naar uit de lucht gevallen ruimteafval in Mongolië, per tank door de toendra, in elkaar geslagen worden in een dorp boven de Poolcirkel en gearresteerd worden bij een bejaardendemonstratie: de reizen die Brandt Corstius beschrijft in Rusland voor gevorderden zijn de Rough Guide ver voorbij.

En als hij dan eindelijk weer thuis is in zijn sovjetflat in Moskou, is het leven ook niet simpel. Zijn kat dreigt hij na een van zijn reizen nooit meer terug te krijgen uit het ‘luxe kattenhotel’. En in het weekend moet hij, zoals alle Moskovieten, naar een datsja waar ‘nee’ zeggen tegen twee liter wodka echt geen optie is. Maar het is het allemaal waard, omdat Rusland nooit saai is en je er haast elke dag een bijzondere ontdekking doet.
Ik ga nog meer boeken van Jelle Brandt Corstius lezen.


Geen opmerkingen: