dinsdag 30 december 2014

Anne-Marieke Samson: De val van Jakob Duikelman***1/2



De val van Jakob Duikelman door Anne-Marieke Samson***1/2

Voor Een perfecte dag voor Literatuur was deze roman de laatste van 2014, notjustanybook.nl.

Dokter Zonneveld
Eerlijk

Venijnig
Absurd
Levensverhaal

Verwarrend
Alleen
Nooit meer

Jakob
Anne Marieke Samsom
Kanker
Onzinnig
Buren Jos en Lia

Disi, de dochter van Jakob
Uit
Irritant
Klootzak
Eerlijk
Liefde
Mai, de Vrouw van Jakob
Ambtenaar
Nachtmerrie

Lees hier wat mijn medebloggers schreven.

 http://www.notjustanybook.nl/2014/10/de-val-van-jakob-duikelman-anne-marieke-samson/

vrijdag 26 december 2014

Een ontmoeting met R.J.Ellory in 2013

Column: Een ontmoeting met R.J. Ellory

Categorie: Columns
Gepubliceerd op zondag 10 februari 2013 11:54
Geschreven door Charlotte Veltman 
 
Ellory-bandNa het winnen van een toegangsbewijs voor de Uitreiking van de Crimezone ThrillerAwards en een Meet & Greet met auteur R.J. Ellory ging ik donderdag naar De Schreierstoren in Amsterdam. Al snel na aankomst werd R.J. Ellory geïntroduceerd. Hij vertelde over zijn jeugd in weeshuizen en over zijn oma die er voor hem was in vakanties waar hij films keek en naar muziek luisterde. En hij was dol op lezen.

Omdat hij in Engeland opgroeide, las hij de Engelse klassiekers zoals Bronté. Op zijn veertiende las hij 'To Kill a Mockingbird' van Harper Lee en raakte hij verknocht aan de Amerikaanse klassiekers. In 1978 begon hij zelf met schrijven, maar hoe hij ook probeerde en zijn uiterste best deed geen enkele uitgever wilde zijn boeken uitgeven. Hij stopte een tijdje met schrijven, maar was niet gelukkig. Daarom ging hij weer verder met wat hij het liefste deed: schrijven. In 2002 werd 'Candlemoth' ('Stervensuur') uitgegeven. Het grote succes kwam met het verschijnen van het boek 'A Quiet Belief in Angels' ('Een stil geloof in engelen'). Zijn nieuwste boek is 'Bekraste zielen' dat op 6 februari 2013 verscheen. Zijn eerste boek 'Stervensuur' zal dit jaar opnieuw worden uitgegeven.

Er was nauwelijks tijd om vragen te stellen. Iedere deelnemer kreeg het nieuwste boek en Ellory ging signeren. In mijn exemplaar staat "A great pleasure to meet you, Best wishes" en handtekening. Ik ben dol op gesigneerde boeken. Dat geeft een boek een extra dimensie.
Vanuit de Schreierstoren gingen we naar Bitterzoet, waar de uitreiking van de CZ Thrillerawards 2012 zou plaatsvinden. Maar eerst konden we nog lekker swingen op de muziek van een band waarin R.J. Ellory meespeelde.

En toen kwam het grote moment... de uitreikingen van de Awards:
BESTE THRILLER BUITENLAND
'Het stille meisje' van Tess Gerritsen, uitgeverij The House of Books, 2011
BESTE THRILLER NEDERLANDSTALIG
'De vriend' van Charles den Tex, uitgeverij De Geus, 2012
BESTE THRILLER DEBUUT
'Waarheen je ook vlucht' van Elizabeth Haynes, uitgeverij Cargo, 2011
BESTE NEDERLANDSTALIGE MISDAADFILM 2002-2012
'Loft' van Antoinette Beumer, met o.a. Barry Atsma en Fedja van Huêt (2010)
BESTE NEDERLANDSTALIGE MISDAADSERIE 2002-2012
'Penoza' van Pieter Bart Korthuis en Diederik van Rooijen voor KRO, met o.a. Monic Hendrickx en Raymond Thiry (2010)

De auteur Judith Visser reikte aan Juultje van den Nieuwenhof het eerste exemplaar uit van 'Delete'. Zij is de winnares van de wedstrijd die Crimezone.nl in 2012 uitschreef, op zoek naar een nieuwe auteur van Young Adult boeken.
Met een goodiebag, waarin 'Een stil geloof in engelen' van R.J. Ellory en 'Delete' van Juultje van Nieuwenhof zat, eindigde een prachtige dag.

Lezen: de ultieme hobby

Column: Lezen als ultieme hobby

Categorie: Columns
Gepubliceerd op vrijdag 05 juli 2013 12:21
Geschreven door Charlotte Veltman 
 
lezen-stoelIk zie mezelf nog op schoot liggen bij mijn vader in zo'n echte leunstoel, als hij de krant las. Dat was vaste prik elke dag, als hij thuiskwam van zijn werk verfriste hij zich en las de krant tot het avondeten klaar was. Hij las stukjes voor, vooral de koppen en zo leerde ik al snel letters herkennen.

Mijn oudste zus vond het leuk om mij te leren lezen op mijn vierde. Mijn moeder nam mij mee naar de bibliotheek, samen met mijn broers. Lid worden mocht je pas op je zesde, maar toen de bibliothecaresse overtuigd was dat ik kon lezen, mocht ook ik zomaar boeken uit de kasten pakken. Mijn moeder had weer een taak minder, ik las haar voortaan voor en mijn broers namen mij mee naar de bibliotheek. Maar ze bleef ons stimuleren en las ook de boeken die wij leenden.

Toen ik eenmaal de gewone kinder- en jeugdboeken uit had, begon ik maar aan de informatieve boeken. De boeken van Enid Blyton zijn mij het meest bijgebleven, een kostschool leek mij wel wat, detective spelen, alleen zonder volwassenen op een eiland. Ik verslond ze. Pim Pandoer sprak tot de verbeelding en iedereen wilde een hond als Snuf. Heette onze hond daarom Snuffie? Ik weet het niet. Mythen, sagen, sprookjes, heerlijk weg dromen was het. Uren las ik in een hoekje van de bank of in mijn vaders leunstoel, benen bengelend over de leuning en 's avonds laat in bed, al mocht dat niet, maar met zaklamp onder de dekens kom je ver.

Vijftien was ik toen ik in de bibliotheek naar boven mocht, naar de volwassenen afdeling, het boekenparadijs. Mijn moeder gaf toestemming, want alles had ik al gelezen, ook jongensboeken. Ik ontdekte nieuwe schrijvers, daarbij nauwlettend in de gaten gehouden door de bibliothecaressen vanwege mijn leeftijd. Boeken van Agatha Christie, Clive Cussler, maar ook Leni Saris ontkwamen niet aan me. De bibliothecaressen legden boeken voor mij klaar. Lezen voor de lijsten op de HAVO vond ik niet bar interessant, omdat het moest las ik braaf opgegeven schrijvers. En ik las Simon Vestdijk omdat onze leraar Nederlands er verzot op was en ik doodsbang was voor deze man. Op de Pedagogische Academie werd lezen weer leuk. Deze leraar Nederlands gaf er een extra dimensie aan, lezen is belangrijk, maar het maakt niet uit wat je leest, als je maar leest. Eenmaal voor de klas bleef ik lezen, voorlezen deed ik elke dag en ik stimuleerde kinderen om te lezen. Stripboeken gaf ik aan een kind dat niet van lezen hield en dat hielp. Ik werd bekend in school om de boekenhoek, nu heel normaal, toen nog niet. Kinderen leren lezen in groep drie is een prachtig proces.

Ik werd ouder en ouder en begon genres te onderkennen. Ik lees graag thrillers, romans, chicklits en kook- en reisboeken. Niets sluit elkaar uit, na drie thrillers wil ik weer wat anders. Na twee romans ook en zo blijft lezen een geweldige hobby. Naast mijn werk las ik al graag, en vakanties werden besteed aan lezen. Sinds ik thuis zit is lezen meer dan een ultieme hobby, het verdrijft de tijd en neemt mij mee naar oorden waar ik nooit meer zal komen. En lezen blijft. Wat er aan foefjes, snufjes of wat dan ook wordt ook uitgevonden, het boek blijft bestaan en mijn leeshonger wordt gestild. Al denk ik wel eens dat die nooit helemaal gestild zal worden.

Boekpresentatie Doelwit van Linda Jansma 2014

Boekpresentatie 'Doelwit' van Linda Jansma

Categorie: Blogposts
Gepubliceerd op zondag 23 maart 2014 14:14
Geschreven door Charlotte Veltman 
 
Jansma-Linda-Boekpresentatie-doelwitLinda Jansma presenteerde op zaterdag 22 maart haar vijfde thriller 'Doelwit'. Recensenten Sandra Bakker, Sandra van de Walle en Charlotte Veltman van Leesfanaten.nl waren erbij. Het filiaal van The Read Shop in Almere - onlangs geopend door de oprichter van Ezzulia.nl Eric Herni - stroomde vol met fans en vrienden. Natuurlijk waren ook de medewerkers van uitgeverij De Crime Compagnie aanwezig en uitgeefster Ilse Karman sprak in haar welkomstwoord zeer lovend over 'haar' schrijfster Linda Jansma.

Bijzonder is dat Linda's vorige boek 'Schuilplaats' pas in oktober 2013 verschenen is en dat er nu alweer een nieuw boek in de winkel ligt van de succesvolle schrijfster van Nederlandse bodem. Linda Jansma werd geïnterviewd door Natasza Tardio. Opvallend daaraan was de vraag naar het favoriete personage van Linda, in haar nieuwe thriller. Het antwoord daarop was Laila.
Doelwit is alweer het vijfde boek van Linda Jansma en het is anders dan haar vorige boeken. Het onderwerp is eerwraak en Linda baseerde het verhaal op ware gebeurtenissen. "Eerwraak is een onderwerp dat je delicaat moet behandelen", vertelde Linda. Er wordt al snel te veel verteld of je oordeelt en veroordeelt te snel. Hoofdpersoon Judi in 'Doelwit' vertelt dingen, maar ze heeft ook haar geheimen.


Over haar schrijfritueel vertelde Linda dat zij geen schema's heeft of verhaallijnen, zij gaat achter de computer zitten en begint te schrijven. Lijstjes maakt zij nooit, behalve bij haar vorige boek 'Schuilplaats'. Er waren zoveel namen en personages dat ze die opgeschreven heeft met een kleine beschrijving. Een leuk detail is dat ze haar koptelefoon opzet en onder de opzwepende muziek van Meatloaf haar boek schrijft.
Op Facebook ging het al over het live interview dat tijdens de boekpresentatie plaats zou vinden. Degene die reageerde op vragen van Natasza Tardio was Puck Vermeulen, zij is een goede vriendin van Linda en ook een van haar proeflezers. Ze weet heel veel van en over Linda en werd spontaan naar voren gehaald om vragen te stellen. De belangrijkste vraag wie Linda's meest favoriete personage is uit al haar boeken is nu beantwoord, het is Janine uit 'Caleidoscoop'. Zij is een personage dat zich uit het niets opwerkt en ja dat klopt wel.

Natuurlijk nam Linda ook de tijd om de verkochte exemplaren van 'Doelwit' te signeren. Voor iedereen die aanwezig was, had ze een aardig en persoonlijk woordje.

De leesbril

Column: De leesbril

Categorie: Columns
Gepubliceerd op woensdag 06 november 2013 10:27
Geschreven door Charlotte Veltman
Leesbril-sxc-mihow-150Lezen is mijn grootste en ultieme hobby. Er zijn niet veel dingen nodig om deze hobby uit te oefenen, enkel boeken, een plekje om te lezen (maar dat kan overal zijn) en ogen. Dat dat laatste heel belangrijk is heb ik dit jaar ervaren. Zomaar, van de ene dag op de andere begon ik alles op een afstandje te houden om te lezen. Ik knipte in de keuken het lichtje onder het keukenkastje aan om verpakkingen te lezen. Of ik keek over mijn bril heen om iets te lezen. Zonder bril lezen kon ik nog steeds. Mijn bril draag ik al sinds mijn elfde, omdat ik bijziend ben.

In het begin probeerde ik nog te verbloemen dat ik niet zo goed meer kon lezen. Ik las immers in bed zonder bril, dus hoezo moest ik aan een leesbril? Die had ik toch helemaal niet nodig! Op de laptop las ik alles nog zonder leesbril, gewoon omdat hij verder weg stond. Echter hoe meer ik mezelf inprentte dat het toch echt niet nodig was, hoe verder mijn ogen achteruit gingen. "Oei, help, ik lijk op mijn moeder", dacht ik verschrikt toen ik mezelf in de spiegel van een supermarkt zag, over mijn bril heenkijkend om het prijskaartje te kunnen lezen. En al wil ik het niet toegeven, ik word ouder en ouderdom komt met gebreken. (Gebreken die heb ik al, dank u, ik hoef er niets meer bij.) Maar ja alles komt en gaat met de jaren. Als ik mijn hobby wilde blijven uitoefenen, moest ik er toch aan geloven. En ach waar maakte ik me druk om, het is maar een leesbril!

Toen ik echter ook nog eens moeite kreeg met het kijken naar mijn favoriete televisieprogramma en ik alles probeerde te vertalen, ging ik overstag. Ik maakte een afspraak bij de opticien onder het mom van: het is inmiddels vier jaar geleden dat mijn ogen zijn getest en ik heb een lui oog. Toen gebeurde het onverwachte. In de stoel van de opticien ging er letterlijk een wereld voor mij open toen de vrouw mij een leesbril opzette, nadat ze mijn ogen had getest op de bijziendheid. "Want ja mevrouw, u hebt er de leeftijd voor." Ik zag alles tot in het kleinste detail. Gewoonweg eng zoals alle kleine lettertjes helder waren en ik ze kon lezen. Na twee paar monturen te hebben uitgezocht kon ik ze een paar weken later ophalen. En nu ben ik de bezitster van twee nieuwe brillen.

De gewone dagelijkse bril heb ik altijd op na een tijdje van gewenning, en de leesbril... je raadt het al. Die zit in een brillenkoker en ligt in de kast boven de tv. Ik kan er zo bij vanuit mijn luie stoel. De stoel waarin ik al zoveel boeken heb gelezen en ik hoop daar nog veel meer boeken te gaan verslinden. Die bril ligt daar nu twee maanden en afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt: ik ga hem gebruiken! Ik begin met een uurtje per dag en laat jullie weten hoe dat gaat, want eerlijkheidshalve ik lees in bed nog steeds zonder bril.

Voorjaarsschoonmaak in de boekenkast

Categorie: Columns

Gepubliceerd op vrijdag 09 mei 2014 13:59
Geschreven door Charlotte Veltman 
 
column-charlotteBoekenkasten hebben de neiging zich te vermenigvuldigen, mede door het aantal gewonnen en gekregen papieren boeken. Op een dag kwam ik tot de ontdekking of tot het besef dat er negen boekenkasten in mijn huis waren. Weliswaar waren er vier kleine boekenkasten, maar toch negen. Het was fijn; elk genre had zijn of haar eigen boekenkast. Die kon ik ook verdelen in Nederlands en anderstalig. Maar toen kwam er een moment dat ik besloot om te gaan verhuizen. Er zouden minder boekenkasten meegaan en dat betekende ook minder boeken.

Nu heb ik heel vaak gelezen dat je als je gaat opruimen je drie dozen neerzet: één voor bewaren, één voor twijfel en één om weg te doen. Nou dat werkt niet hoor! Elk boek dat ik bezat wilde ik bewaren, dus dat schoot niet op. Toen bedacht ik een nieuwe strategie. Ik ging voor de boekenkasten staan en zou zo de kasten leegplukken, als weggeefboeken. Voor een vriendin met een zoontje van 4 jaar haalde ik alle Sinterklaasboeken die Douwe Egberts heeft uigegeven uit een kast en stopte ze in een doos, samen met knutselboeken voor kinderen en een aantal jeugd- en kinderboeken waaronder sprookjes. Chicklits en romans gingen in andere dozen net als een aantal thrillers, de meeste gelezen en waarvan ik wist dat ik vriendinnen (en diens dochter) een plezier zou doen. Boeken die in de weggeefdozen belandden, waren vooral boeken die onderop stonden en ik niet meer zou lezen of al had gelezen.

Maar mijn handwerkboeken en boeken over merklappen bleven. Datzelfde gold voor heel veel thrillers, romans en chicklits, alle gewonnen en gekregen boeken en zeker de gesigneerde. Trots was ik dat ik zomaar vijf dozen en twee vuilniszakken met boeken weg gaf. Toen pakte ik de rest van de boeken in, ongeveer 1 doos per plank ontdekte ik.
De nieuwe vloer was gelegd, het huis was geverfd en de vijf billies werden op hun (nieuwe) plek gezet: vier in de kamer en één in de slaapkamer. In de slaapkamer kwamen de kookboeken, de boeken over merklappen en handwerkboeken. Met wat passen en meten lukte dat, al moest ik wel afstand doen van een paar kookboeken zoals Ainsley Harriott.

Moeilijker was het in de kamer met de romans, chicklits en thrillers. Een genre per kast lukte nog net, maar ik ontkwam er niet aan dat ik weer een selectie moest doen. Hoe graag ik ook alles op één rij wil zetten, zoveel boeken weg doen kon ik niet meer. Er staan nu twee rijen boeken met her een der een stapel. Een doos boeken heb ik nog weggegeven. En er is nu nog ruimte voor nog meer boeken, ja ik doe graag mee aan winacties en ja ik heb favoriete auteurs en ja ik houd van gesigneerde boeken. Is er een hobby die beter is dan lezen? Voor mij niet, en ik houd nog steeds van papieren boeken..... Gelukkig lees ik inmiddels ook veel boeken op de e-reader, en daar is nog heel veel ruimte.
Afscheid nemen van boeken is niet gemakkelijk. Maar als je weet dat ze een tweede leven beginnen en je vrienden een groot plezier doet, helpt dat enorm.
   

   

zondag 21 december 2014

Wensen

Fijne feestdagen 
en een goed en gezond 2015 
met heel veel mooie boeken

 

donderdag 18 december 2014

Alex van Galen: Ideale ouders****

Alex van Galen - Ideale ouders

Categorie: Thrillers
Gepubliceerd op dinsdag 26 juni 2012 10:31
Geschreven door Charlotte Veltman
4sterren478.IdealeOudersFabiënne is een beroemdheid met een duister geheim . Toen ze 17 jaar oud was werd haar babyzoontje van haar afgenomen, meteen na de geboorte. Ze was een pleegkind en niet altijd even gelukkig. Dan ontmoet ze een jongen van 15 die beweert haar zoon te zijn.

Fabiënne gaat de jongen achterna en daarbij wordt ze aangevallen, maar niemand gelooft haar. Als ze erachter komt dat haar vroegere gynaecoloog haar heeft gebeld en hij verdwenen is, gaat ze terug naar haar oude dorp. Maar Fabiënne beseft niet in hoeveel gevaar ze verkeert als ze zich inlaat met Léon, de vermeende vader van Ties, die Ties tegen alle partijen wil opzetten

Het verhaal zuigt je mee in onvrijwillige adoptie, ex-vriendjes, adoptieouders die absoluut niet mee werken en de vraag wie de vader van Ties is.

Het boek begint al spannend, maar de spanning wordt alleen nog maar opgevoerd. De personages zijn goed uitgewerkt en de verhaallijn heeft een goede opbouw. Het is een geloofwaardig verhaal. De vraag blijft wie de biologische vader is van Ties, de zoon van Fabiënne.

Het antwoord op die vraag houd je in zijn greep tot het eind van het boek, een eind dat eigenlijk een open eind is, en een ideaal begin voor een vervolg op Ideale ouders. Het boek leest lekker vlot door de korte hoofdstukjes. Elke keer denk je nog een hoofdstukje en voordat je het weet heb je het boek weer veel te snel uitgelezen. De schrijfstijl nodigt uit om nog meer boeken van Alex van Galen te gaan lezen.

Hanna Jameson: Wat je bent*****

Hanna Jameson - Wat je bent

Categorie: Thrillers
Gepubliceerd op maandag 24 december 2012 08:26
Geschreven door Charlotte Veltman
005sterrenJameson-Hanna-Wat-je-bentHet verhaal speelt zich af in de onderwereld van Londen. Nic Caruana noemt zichzelf een privédetective, en is niet te beroerd om allerlei karweitjes op te lossen. Hij wordt ingehuurd door Pat Dyer om zijn vermiste dochter Emma te vinden. Maar dan blijkt dat Emma gruwelijk vermoord is. Nic gaat op zoek naar haar moordenaar.


'Wat je bent' is het debuut van Jameson. En wat voor een debuut. Jameson schuwt geen gewelddadige scènes. Het boek is zeer gewelddadig, schokkend en rauw, soms zelfs misselijkmakend. De onderwereld wordt zeer goed weergegeven. Ze schrijft met kennis van zaken en heeft een groot inlevingsvermogen.

De personen zijn zeer goed beschreven. Het worden mensen van vlees en bloed en krijgen je sympathie ondanks hun foute acties. Alles wordt verteld vanuit Nic en dat leest zeer gemakkelijk. Tijdens zijn zoektocht naar de moordenaar van Emma lost hij ook nog een aantal andere zaken op waarvoor hij is ingehuurd.

Nic is ondanks zijn beroep emotioneel en onzeker. Hij helpt zijn zuster Harriet die verslaafd is. Hij geeft haar elke keer weer geld, hoewel hij weet dat ze daar drugs voor koopt. Hun dialogen zijn knap geschreven en laten zien hoe en waarom mensen op het verkeerde pad terecht komen. Ook de gesprekken die Nic met Marc - zijn huisgenoot - voert zijn erg realistisch en laten de kwetsbaarheid zien van deze personen.

Jameson maakt gebruik van quotes die ze door het boek heen zet. Deze quotes laten zien dat de auteur veel wijsheid in pacht heeft en mensen weet te doorgronden. Heel erg knap en zeer passend, maar ook verrassend in deze zwarte thriller.
Het boek is razend spannend. Tot het einde toe wordt de spanning goed vastgehouden. En het plot is zeer verrassend en totaal onverwacht.

'Wat je bent' heeft grote indruk op mij gemaakt. Het boek echoot nog steeds na in mijn hoofd en zit onder mijn huid. Je moet letterlijk zelf afkicken en het boek verwerken. Ik hoop dat er een vervolg komt. Ik zou heel graag weten hoe het verder gaat met Nic en de andere personages.

R.J. Ellory: Bekraste zielen****

R.J. Ellory - Bekraste zielen

Categorie: Thrillers
Gepubliceerd op zaterdag 23 februari 2013 07:34
Geschreven door Charlotte Veltman
004sterrenEllory-R.J.-Bekraste-zielenDe twee broers Clarence Luckman en Elliott Danziger worden halverwege de 20e eeuw geboren in Californië. Als ze amper 5 en 6 jaar oud zijn, wordt hun moeder voor hun ogen vermoord. Ze worden ondergebracht in weeshuizen en Hesperia is het laatste tehuis waar ze naartoe worden gestuurd. Samen dromen ze over Eldorado in Texas, een droomland waar alles fijn is.

Elliott wil van jongs af aan Digger genoemd worden. Hij beschermt zijn broertje Clay. Het regime in Hesperia is hard. Maar dan verandert hun leventje totaal. Earl Sheridan is een ter dood veroordeelde moordenaar die ontsnapt en de twee broertjes meeneemt als gijzelaars.

Wat er dan volgt is een opeenvolging van gewelddadige acties. Earl vermoordt mensen om geld, zijn wapen of gewoon omdat ze hem in de weg staan. Digger raakt diep onder de indruk van Earl en zijn manier van denken en doen. Hij volgt hem in zijn voetsporen. Clay ontsnapt na een klungelig uitgevoerde bankoverval, waarbij Earl wordt neergeschoten. Hij gaat alleen op weg naar Texas. Maar ook Digger gaat op weg naar Texas. De FBI die betrokken is vanaf de eerste dag gaat nu achter de
broers aan.

'Bekraste zielen'speelt zich in amper negen dagen in 1964 af. Ellory beschrijft uitgebreid het buitensporige geweld, en de keiharde wereld waarin Clay en Digger zich bevinden. De werkelijkheid is rauw en misselijkmakend.

Ontroerend zijn de hoofdstukken die de prille relatie beschrijven tussen de bijna 17-jarige Clay en de 15-jarige Bailey. Haar vader wordt tijdens een stop vermoord door Earl. Clay ontfermt zich over haar en neemt haar mee op zijn reis naar Eldorado.

'Bekraste zielen' is geen gemakkelijk boek om te lezen. De auteur gebruikt veel woorden en psychologie om zijn verhaal te vertellen. Er komen veel mensen in voor en alles wordt zeer uitgebreid beschreven. Maar als het verhaal eenmaal op stoom is gekomen en er een aantal dagen voorbij is gegaan, leest het boek gemakkelijker en wil je maar een ding weten. Hoe loopt het af met Digger en Clay?

Het verhaal maakt indruk en als het boek uit is, blijft het nadenderen in je hoofd. Er komen veel personages in voor en vaak weet je al wat er gebeurt met een aantal mensen. Het loopt meestal niet goed met ze af. Ellory heeft met verve een psychologische roadmovie in boekvorm geschreven. Alles wordt zo minutieus beschreven dat je vaak het gevoel hebt dat je erbij staat en er naar kijkt. Dit boek roept om verfilming, een film die ik zeker zal gaan kijken.

maandag 15 december 2014

Sigge Eklund: Het labyrint****



Voor Een perfecte dag voor Literatuur van Notjustanybook.nl las ik ‘Het labyrint’**** van Sigge Eklund.





 Magda, de dochter van Asa en Martin is verdwenen, spoorloos. Waar is ze en wat is er gebeurd? Niet te weten hoe of wat maakt een mens verschrikkelijk moe, verdrietig en het blijft maar spoken door je hoofd.
‘Het labyrint’ is een puzzel, geen chronologische volgorde, wel vier hoofdrolspeler, moeder Asa, vader Martin, Tom, de nieuwe redacteur van de uitgeverij van Martin en zijn ex. Wie is de schuldige aan dit drama, en waar is Magda? 

Moeder Asa is gek van angst en ze kan niet slapen. In de slapeloze nachten speurt ze naar Magda, zich nestelend in het hoofd van de ontvoerder. Alles wordt uitvergroot en het verdriet hartverscheurend en tastbaar.

Vader Martin is verdrietig, maar hij is verdachte. Hoe ga je daar mee om en wat doet dat met je relatie? De relatie met Asa is allang niet meer wat het was en lijkt soms of ze weer samen komen in hun gezamenlijke verdriet, maar op gezette tijden is de afstand groter dan het was. 

‘Het labyrint’ is een roman maar zou een thriller kunnen zijn, het is zenuwslopend, angstig en verwarrend. Alle personen zijn op een rare manier eng, ze hebben neuroses en je zit in hun hoofd. Is Magda verdwenen, omdat iemand zijn gelijk wilde krijgen of iemand treffen in het diepste van hun ziel? Alles is suggestie en antwoorden komen er niet.

Vloeiende zinnen, vol emotie en heel veel vragen, maar ook angstaanjagend.. Zo is de schrijfstijl van Eklund. Zo ervaar je de schrijfstijl en zo graag wil je dat Magda gevonden wordt. Om alle mensen rust te geven, of berusting, want als een mens verdwijnt zonder een spoor achter te laten staat je hele leven op tilt. 

Als smaakmaker op mijn blog had ik in samenwerking met Crispijn Sleeboom van Meridiaan Uitgeverij een aantal vragen mogen stellen aan de auteur. Ik hoop binnenkort de antwoorden op de door mij gestelde vragen te delen hier.

Lees hier wat mijn medebloggers over 'Het labyrint'schrijven.