Column: De leesbril
Lezen
is mijn grootste en ultieme hobby. Er zijn niet veel dingen nodig om
deze hobby uit te oefenen, enkel boeken, een plekje om te lezen (maar
dat kan overal zijn) en ogen. Dat dat laatste heel belangrijk is heb ik
dit jaar ervaren. Zomaar, van de ene dag op de andere begon ik alles op
een afstandje te houden om te lezen. Ik knipte in de keuken het lichtje
onder het keukenkastje aan om verpakkingen te lezen. Of ik keek over
mijn bril heen om iets te lezen. Zonder bril lezen kon ik nog steeds.
Mijn bril draag ik al sinds mijn elfde, omdat ik bijziend ben.In het begin probeerde ik nog te verbloemen dat ik niet zo goed meer kon lezen. Ik las immers in bed zonder bril, dus hoezo moest ik aan een leesbril? Die had ik toch helemaal niet nodig! Op de laptop las ik alles nog zonder leesbril, gewoon omdat hij verder weg stond. Echter hoe meer ik mezelf inprentte dat het toch echt niet nodig was, hoe verder mijn ogen achteruit gingen. "Oei, help, ik lijk op mijn moeder", dacht ik verschrikt toen ik mezelf in de spiegel van een supermarkt zag, over mijn bril heenkijkend om het prijskaartje te kunnen lezen. En al wil ik het niet toegeven, ik word ouder en ouderdom komt met gebreken. (Gebreken die heb ik al, dank u, ik hoef er niets meer bij.) Maar ja alles komt en gaat met de jaren. Als ik mijn hobby wilde blijven uitoefenen, moest ik er toch aan geloven. En ach waar maakte ik me druk om, het is maar een leesbril!
Toen ik echter ook nog eens moeite kreeg met het kijken naar mijn favoriete televisieprogramma en ik alles probeerde te vertalen, ging ik overstag. Ik maakte een afspraak bij de opticien onder het mom van: het is inmiddels vier jaar geleden dat mijn ogen zijn getest en ik heb een lui oog. Toen gebeurde het onverwachte. In de stoel van de opticien ging er letterlijk een wereld voor mij open toen de vrouw mij een leesbril opzette, nadat ze mijn ogen had getest op de bijziendheid. "Want ja mevrouw, u hebt er de leeftijd voor." Ik zag alles tot in het kleinste detail. Gewoonweg eng zoals alle kleine lettertjes helder waren en ik ze kon lezen. Na twee paar monturen te hebben uitgezocht kon ik ze een paar weken later ophalen. En nu ben ik de bezitster van twee nieuwe brillen.
De gewone dagelijkse bril heb ik altijd op na een tijdje van gewenning, en de leesbril... je raadt het al. Die zit in een brillenkoker en ligt in de kast boven de tv. Ik kan er zo bij vanuit mijn luie stoel. De stoel waarin ik al zoveel boeken heb gelezen en ik hoop daar nog veel meer boeken te gaan verslinden. Die bril ligt daar nu twee maanden en afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt: ik ga hem gebruiken! Ik begin met een uurtje per dag en laat jullie weten hoe dat gaat, want eerlijkheidshalve ik lees in bed nog steeds zonder bril.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten