vrijdag 30 mei 2014

Jaap Robben: Birk***1/2

Jaap Robben: Birk***1/2

Birk is een roman over
mIckael
veRlies
Karl

meeuwtJe
mAma
Augusta
Papa Birk Hammerman

tRamsud
Onzichtbaarheid
Bedroefd zijn
Bibberhandschrift
Eiland
Nooit meer

Dit zegt Uitgeverij De Geus over Birk:
Mikael woont met zijn ouders op een afgelegen eiland tussen Schotland en Noorwegen. Op een dag verdwijnt zijn vader in zee en verzwijgt Mikael wat er is gebeurd. Schuld, troost en verwijten stapelen zich op, tot zijn moeder het onmogelijke van hem verlangt.

Lees ook wat mijn medebloggers over Birk bloggen, Een perfecte dag voor literatuur:

http://www.notjustanybook.nl/2014/04/birk-jaap-robben/

dinsdag 27 mei 2014

George Packer: De ontluistering van Amerika****



De ontluistering van Amerika**** door George Packer

Dit zegt Uitgeverij Atlas Contact:

Hoe laat je zien wat er in een land gebeurt? George Packer ging praten met Amerikanen uit alle geledingen van de samenleving omdat hij wilde weten wat de crisis nou écht betekent. Dus sprak hij met fabrieksarbeider Tammy Thomas, onvermoeibaar ondernemer Dean Price en Silicon Valley-wonderkind Peter Thiel. Hij vertelt het verhaal van een conservatieve journalist en van een wereldvermaarde rapper met wie gaat het goed, met wie slecht? Het resultaat is een portret van een verscheurd land. De ontluistering van Amerika is dertig jaar recente geschiedenis die leest als een road novel. Packer registreert slechts, hij oordeelt niet. Zijn onderneming is monumentaal en hij slaagt op grootse wijze. De ontluistering van Amerika is een authentiek, poëtisch, warm en pijnlijk raak portret van een uitzonderlijk land.

George Packer schrijft een intrigerend boek over het Amerika van vandaag. Hij laat het Amerika zien door burgers te laten vertellen wat hun geschiedenis is. En tussen deze portretten door legt hij verbanden tussen politieke, sociale en economische gebeurtenissen overal in Amerika. 

Packer beschikt over het vermogen om veel uit te leggen maar dat op een leesbare manier te doen. Daarom is De ontluistering van Amerika niet saai om te lezen, het is juist zijn verteltrant en de keuze van het laten vertellen door mensen dat dit boek gemakkelijk leesbaar is. En je leert er veel van, een aantal gebeurtenissen en reacties kunnen trouwens net zo goed in ons land plaats vinden. In zoverre is dit boek universeel. 

Laat geschiedenislessen tot leven komen door dit boek te gebruiken als u het over Amerika heeft, maar ook voor andere vakken is dit prima studiemateriaal. En aan alle mensen die geïnteresseerd zijn in Amerika lees dit boek. 

Ontluistering geeft aan het einde toch weer hoop.

donderdag 15 mei 2014

Hallgrímur Helgason: Een vrouw op 1000 graden*****

Hallgrímur Helgason: Een vrouw op 1000 graden*****

Ik heb deze roman mogen lezen voor Een perfecte dag voor literatuur van NotJustAnyBook.nl

Dit zegt Uitgeverij De Arbeiderspers:

De tachtigjarige Here zit met een oude handgranaat, een slof sigaretten en een laptop in een garage, surft op het web en onderhoudt via Facebook contacten met de hele wereld. Ze heeft besloten dat ze nog voor de kerst gecremeerd wil worden. Terwijl ze wacht `tot de oven 1000 graden heeft bereikt, blikt ze terug op een veelbewogen leven dat haar alle hoeken van de geschiedenis liet zien. Ze kreeg drie zonen van negen mannen, is de kleindochter van de eerste president van IJsland, belandde tijdens de oorlog als dochter van een `foute vader in Denemarken, Polen en Duitsland en verhuisde toen noodgedwongen met hem naar Argentinië waar ze haar eerste kind verloor. De jaren vijftig en zestig bracht ze door in Parijs, Zuid-Afrika, New York en Hamburg. Ze studeerde fotografie en vierde feest met de jonge Beatles, om uiteindelijk definitief terug te keren naar haar geboortegrond.

Hallgrímur Helgasons roman is een adembenemende reis door de twintigste eeuw: een tegendraads meesterwerk vol IJslandse geestigheid.


De cover van Een vrouw op 1000 graden laat een oude vrouw zien, met sigaret en zonnebril. Dat het een vrouw is weet ik omdat ik dit boek heb gelezen. De vrouw ziet er eng, en angstaanjagend uit, een oud mens, zo'n heks waar ik als kind bang voor was. Met enige tegenzin sla ik het boek open om te gaan lezen.

En dan gaat er een wereld voor mij open, de wereld van Here, fantastisch neergezet en beschreven door Helgason.  Here is een vrijgevochten vrouw met humor waar je constant om moet lachen. Leesvoer dat schreeuwt om te worden gelezen en gegeten, met smaak. Zelden heeft een schrijver mij zo verrast als Helgason. Behalve humor is er de ontroering, de ontroering van een vrouw die aan het einde is van haar leven, gekluisterd aan bed maar met een open blik alles vertelt wat haar is overkomen. en dat haar leven bol is geweest bewijzen de 541 pagina's. Langzaam lezen lukte niet, al hoort dat wel bij dit boek. Je wilt genieten van elk woord en elke zin die hout snijdt.

Wat kan ik anders zeggen dan wat geweldig dat ik deze schrijver heb leren kennen en ik ga zeker zijn eerdere werken lezen, oftewel die moet ik lezen. Want met humor een persoonlijk leven beschrijven dan heb je talent. En de auteur is een man die in het hoofd kroop van een dame.... een dame met een grote D. Lang leve Here al is ze er niet meer, maar dat kondigt ze al aan in het begin.

Dank aan de Uitgeverij De Arbeiderspers dat ik dit boek heb mogen lezen.

Lees ook de bijdragen van mijn medebloggers over deze roman.




zaterdag 10 mei 2014

Sterren en complimenten aan de auteurs

De afgelopen tijd heb ik heel veel goede boeken gelezen, de vier en vijfsterren vliegen mij om de oren. En dat is bijzonder, zoveel goed geschreven boeken te mogen lezen, tevens een compliment voor de schrijvers.

Dus aan alle auteurs:

Fijn dat u allen mij als lezer zoveel plezier geeft in het lezen van uw boeken. En dat ik het schrijversvak zeer waardeer.

Marianne en Theo Hoogstraaten: Evenbeeld****



Marianne en Theo  Hoogstraaten: Evenbeeld****

Dit zegt Uitgeverij De Crime Compagnie:

1628
Een jonge vrouw scheept zich in op een VOC-schip. Ze is zwanger geraakt van een Amsterdamse koopman bij wie ze werkte als dienstmeid en wil in Nederlands-Indië een nieuw leven beginnen.Tijdens een zware storm bevalt ze van een zoon. Niet veel later strandt de Batavia op een koraalrif, waarna meer dan 200 opvarenden op kleine eilandjes moeten zien te overleven. Er volgen maanden van honger, dorst en afschuwelijke moordpartijen. Zal de jonge moeder tijdig worden gered?

2013
Als de oom van Marrit onverwachts overlijdt, erft ze zijn pand aan de Keizersgracht en ongekend veel geld. Het testament bevat echter een aantal dwingende voorwaarden, die ze niet meteen begrijpt. Als ze op onderzoek uitgaat, ontdekt ze dat haar oom er is ingeluisd door een criminele organisatie. Al snel blijkt dat deze organisatie het ook heeft voorzien op Marrit.

Evenbeeld is het 1e boek van dit schrijversduo dat ik heb gelezen. De combinatie toen en nu is tegenwoordig een beproefd systeem. Zo ook bij Evenbeeld, maar hier gaat het verhaal over twee vrouwen.  De een leeft in 1628 en Marrit is van deze tijd. Het historische verhaal van Marritgie vind ik persoonlijk het allerbeste, Marrit zelf komt minder uit de verf. Er gebeurt zoveel dat mijn hoofd er wel eens van duizelde en dat is jammer. Je concentratie erbij houden is aan te raden. En een enkele keer terug bladeren helpt ook het verhaal te begrijpen. Spannend is Evenbeeld zeker. 

Dat Evenbeeld veel research vergde is absoluut te lezen.De historische gebeurtenissen zijn waarheidsgetrouw en zeer beeldend beschreven. Het lijkt wel of je er naast staat. Alle puzzelstukjes komen op het eind samen en vormen samen de ontknoping. 

Evenbeeld heb ik gekregen voor onze vriendenleesclubom samen te lezen van Uitgeverij De Crime Compagnie.

Julie Berry: Wat ik weet*****

Julie Berry: Wat ik weet*****

Dit zegt Uitgeverij J.H. Gottmer:

Na twee jaar spoorloos te zijn geweest, keert Judith terug naar Roswell Station. Beschadigd als ze is kan ze niemand vertellen wat zij heeft doorstaan. De mensen in het broeierige kolonistenstadje – onder wie haar eigen moeder – lijken trouwens niet eens te wíllen horen wat er met haar is gebeurd. Opgesloten in haar stilte en door iedereen gemeden, leeft Judith haar treurige leven, terwijl ze haar zielenroerselen in een interne monoloog toevertrouwt aan haar onbereikbare jeugdliefde Lucas. Dan breekt het onvermijdelijke moment aan waarop Judith besluit voor zichzelf op te komen en de waarheid boven tafel te krijgen.

Wat ik weet werd op 30 maart geblogd door bloggers van Een perfecte dag voor literatuur, zie http://www.notjustanybook.nl/2014/01/wat-ik-weet-julie-berry/e . Ik doe het nu.

Dit boek is verdeeld in  drie delen. Ervoor, Erna en Nu. Het eerste en het laatste deel hebben maar één of twee bladzijden. Erna is het grootste deel van het verhaal. Gebeurtenissen en herinneringen staan centraal en lopen soms vloeiend in elkaar over.

In het begin is het verhaal verwarrend en mysterieus. en allerlei vragen spoken door je hoofd. Judith heeft een zware tijd achter de rug maar het zal nooit over zijn, ze kan niet spreken. Ze moet verwerken wat er gebeurd is maar ook de mensen om haar heen moeten leren leven met alles wat er is gebeurd ook willen ze niets van weten. Alles komt samen aan het eind van het boek.

De sfeer en schrijfwijze van Berry zijn aangenaam verrassend, prachtige sfeerbeschrijvingen maar ook de mentale gemoedstoestand van Judith weet ze perfect te omschrijven. Dit is proza met een grote P.


Wat ik weet is een prachtige en literaire Young Adult, waar ook volwassenen van zullen genieten.

Eva Kelder: Het leek stiller dan het was****

Eva Kelder: Het leek stiller dan het was****

Dit zegt Uitgeverij Meulenhoff Boekerij:

Op Vlieland groeit Seije op bij haar alleenstaande moeder Fenna. Ze voelt zich buitenstaander op het kleine Waddeneiland, en alleen haar beste vriend Teun lijkt haar te bereiken en begrijpen. Uren struinen ze door de duinen; zilte lucht in de longen, blote voeten in het zand, en later ook de roes van net te veel drank en feestjes tot het ochtendgloren. Intussen lijkt Fenna te vergeten haar dochter op te voeden. Na een ingrijpende gebeurtenis grijpt Seije de kans om het eiland te verlaten en in Edinburgh te gaan studeren. Haar groeiende ambitie en een nieuwe liefde voeren haar zelfs nog verder van het eiland, naar New York. Kan ze haar angsten en onzekerheden van zich afschudden nu haar wereld groter wordt? Hoe strak kan de boog staan voor hij knapt? Het leek stiller dan het was is een even gevoelig als krachtig debuut over liefde en vriendschap, over loslaten, weggaan en weer terugkeren. Over waarom opgroeien op een eiland even vrij als verstikkend kan voelen, even geborgen als onveilig.

Het leek stiller dan het was mocht ik lezen voor Een perfecte dag voor literatuur.Op 15 april jl. blogden er heel veel lezers over dit boek, kijk maar op http://www.notjustanybook.nl/2014/01/het-leek-stiller-dan-het-was-eva-kelder/
Door persoonlijke omstandigheden was ik niet online en kon helaas niet bloggen, maar nu wel.

 "Een vogel is een vogel omdat hij niets anders is. Je bent al wie je bent. Je bent goed.” Deze zinnen vormen voor mij de kern van Het leek stiller dan het was. Voor iedereen die worstelt met vragen of alles uit het leven is gehaald en of je goed genoeg bent. Kelder laat weten dat je er toe doet, dat elke mens er toe doet. Het proza is mooi, prachtige lange zinnen, maar ook aantal zinnen met maar een paar woorden waarin alles wordt verteld. Het gebruikte lettertype is klein en de bladzijden staan vol met tekst. Het zorgt ervoor dat je nog beter en geconcentreerd leest.Waardoor Het leek stiller dan het was indringender wordt.



Clemens van Brunschot: Wie noemde haar zwak?****

Clemens van Brunschot: Wie noemde haar zwak?****

Dit zegt uitgeverij Zilverspoor:

De zussen Stark: Pascal onstuimig en onvoorwaardelijk, Paula met een groot geheim. Om haar probleem op te lossen geeft Paula zich over aan de leider van een Texaanse sekte, met wie zij eerder in Londen een traumatische ervaring deelde. Pascal komt haar zus op het spoor en zet in San Antonio haar eigen leven op het spel in een poging om Paula te redden.
Hoe sterk kan een vrouw zijn? Of worden? Een gewone Nederlandse vrouw, vol onzekerheden, maar met veel liefde en humor.

Clemens van Brunschot woont in Eindhoven en debuteerde in oktober 2012 met 'Uit de duisternis neergedaald'. Hij vervolgde in september 2013 met 'Een vloek uit Kyrgyzstan'. Beide boeken zijn uitgegeven door Zilverspoor.

Enkele reacties op Clemens' eerdere boeken:
- Een vloek uit Kyrgyzstan
Intrigerend knap geschreven verhaal (NBD Biblion)
Een pauze nemen is zo makkelijk nog niet (Boekenbijlage)
Een vloek uit Kyrgyzstan, maar een zegen om te lezen (Schrijverspunt)
- Uit de duisternis neergedaald
Een boek dat je aan het denken zet (Maria Genova, auteur/ journalist)
Een goed geschreven debuut (Vrouwenthrillers.nl op Facebook)
Een bizar spel met de werkelijkheid (Peter ter Velde, journalist/auteur).


Wie noemde haar zwak? werd uiteindelijk de titel voor dit verhaal. En dat een titel hoofdbrekens kost heb ik ervaren. Tijdens het schrijven van dit boek werd ik gevraagd als proeflezer. Ik las een boek dat in wording was en nog aan gesleuteld moest worden. Maar toen ik Wie noemde haar zwak? las kon ik geen dingen vinden die nog veranderd moesten worden, een tweede keer las ik het aandachtiger en nog kon ik niets vinden. Dat het nog even duurde voor het boek uitkwam dat wist ik wel. En nu ligt er een exemplaar op mijn bureau, gesigneerd. en las ik het boek voor de derde keer en dat was absoluut heel leuk. Want nu vond ik toch weer mooie dingen die ik voorheen niet had gelezen...

Aan alle lezers: Lees dit boek, het onderwerp is verrassend, vrouw wil zus uit sekte redden, maar wat zo leuk is dat er heel veel humor in voorkomt en zo worden gênante en bizarre scenes met verve beschreven. . Er wordt afwisselend van uit het oogpunt van Paula en Pascal geschreven, en zo zit je in de hoofden van twee vrouwen. Er komen heftige en gruwelijke scenes in dit boek voor, maar toch blijf je lezen. Wie noemde haar zwak? is gemakkelijk leesbaar maar ook heftig, eenmaal er in begonnen wil je weten wat Pascal doet om haar zus te bevrijden, hoe ver ze gaat en natuurlijk of het haar lukt? Maar dat moet je zelf lezen en ervaren.

Marelle Boersma: Nobody*****



Marelle Boersma Nobody*****

Dit zegt Uitgeverij De Crime Compagnie:

Vivian maakt zich zorgen over een van haar HAVO-leerlingen. De 17-jarige Lynn is afwezig en stil tijdens de lessen en lijkt zich meer en meer terug te trekken. Vivian vermoedt dat het meisje misbruikt wordt, maar Lynn laat niets los. Wanneer ze uiteindelijk achter de gruwelijke waarheid komt, is die erger dan ze ooit had kunnen bedenken...

Buiten schijnt de zon, en ik heb het ijskoud. Nobody heb ik zojuist gelezen in een paar uur en ik heb letterlijk maagpijn, hoofdpijn en het zeer koud. Dat het boek op ware ervaringen is gebaseerd maakt het realistischer en de waarheid is nog gruwelijker.

De stijl is geweldig, Nobody wordt vanuit 2 personen verteld, Vivian (ik) en Meidam. Daarnaast is er een verhaallijn en de cursief gedrukte stukken tussen hoofdstukken kunnen van Meidam of Lynn of zelfs van wie dan ook zijn, intrigerend. Marelle Boersma heeft dit eerde gedaan in haar eerder verschenen boeken, maar dat hoort bij haar stijl en zijn onmisbaar voor het verhaal. De stijl is vloeiend en prima leesbaar.

Alle personen die voorkomen zijn echte mensen, met hun ideeën, eigenaardigheden. Niets is storend, passen allemaal bij het verhaal.  De personen zijn menselijk, Vivian is menselijk in haar passie voor school, het verhaal van Mieke is zo waanzinnig en irreëel in de ogen van Viv dat ze eerst haar ogen ervoor afsluit. De waarheid is veel harder dan we verwachten. De zoektocht naar de jongens is werkelijkheid en kwam vorig jaar voor, met andere afloop dan deze. De aanname van het verdwijnen van meisjes en zelfmoord lijkt mij passend, men neemt het niet altijd serieus, er komen veel zelfmoorden voor onder pubers en er wordt ook niet gericht gezocht. Het meisje Lynn is goed neergezet.

Ik raad het boek iedereen aan, omdat het een werkelijkheid beschrijft waar wij geen weet van hebben of liever gezegd de ogen voor sluiten. Het is zo gruwelijk dat je niet verwacht dat het in Nederland ook kan gebeuren of in Europa. 

Nobody is een fantastische titel voor dit verhaal. En dit boek zorgt er toch voor dat mijn grenzeloze vertrouwen in mensen een deuk oploopt. Oftewel dat mensen vaak niet zijn wie ze zeggen te zijn, en dingen doen die niet door de beugel kunnen. Ook dat de politie alert moet zijn op ‘zelfmoorden’ of verdwijning van kinderen en jongeren. En dingen serieus moeten nemen ook al lijkt het nog zo fantasierijk.

Nobody heb ik al mogen proeflezen, met dank aan de Crime Compagnie en Marelle Boersma.