maandag 29 februari 2016

Anne-Gine Goemans: Honolulu King****



Anne-Gine Goemans: Honolulu King****

Oorlog is verschrikkelijk. Oorlog is wreed, onmenselijk en het is en blijft een verdrietig onderwerp. Over wie het ook gaat, the good of the bad guy, het blijft triest. Oorlog is ook waar 'Honolulu King' over gaat, de Tweede Wereldoorlog, over Indonesië en Japan, de oorlog in het Verre Oosten. In 2015 was het 70 jaar geleden dat de Tweede Oorlog eindigde, was het in Europa al in mei, in het Verre Oosten duurde het tot augustus voordat de Japanners capituleerden, door de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki.

Het zijn twee feiten die in geschiedenislessen werden verteld en geleerd, naast nog een aantal andere feiten. 25 februari 1941 was de Februaristaking in Amsterdam en afgelopen week was dat al weer 75 jaar geleden. Deze werd bruut neergeslagen, het monument De Dokwerker herinnert er aan. Maar in de geschiedenislessen die ik kreeg werd er nooit zoveel verteld over de oorlog in het Verre Oosten, alles stond in het teken van de Duitsers die delen van Europa bezetten en de tijd voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

De vergeten oorlog wordt de oorlog in het Verre Oosten ook wel genoemd, de mensen die terug keerden of naar Nederland kwamen werden als het ware de mond gesnoerd. Hoezo hebben zij het daar zwaar gehad, het was hier ook geen pretje hoor. Net als de mensen die uit de concentratiekampen terug kwamen werd er niet of weinig over gepraat. Nederland moest herbouwd worden, zo snel mogelijk en het gewone leven weer een aanvang krijgen. Er werd ook door de mensen hier in Nederland weinig over gezegd. Maar ervaringen daar of hier poets je niet zo maar weg, je bent getekend, lichamelijk en/of geestelijk. En praten er over dat deed je wel met metgezellen, zij hadden hetzelfde meegemaakt als jij. 

In het boek ‘Honolulu King’ door Ine Goemans staat deze oorlog in het Verre Oosten centraal. Samen over hun ervaringen praten doen eigenaar Hardy Hardy van Toko Hardy en zijn klanten. Zij komen uit Nederlands-Indië. Hardy neemt op cassettebandjes de herinneringen aan de oorlogstijd, de Japanse bezetting en de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië op. Met twee vrienden luistert hij naar de cassettebandjes. Kleindochter Synne studeert geschiedenis en werkt bij hem in de toko. Regelmatig neemt ze een paar cassettebandjes mee om ze te beluisteren.
Hardy is de oprichter van de muziekband Honolulu King, die vroeger furore maakte. Hij droomt er van om nog een keer als band te schitteren. 

‘Honolulu King’ is een boek over verleden en heden en gebaseerd op de herinneringen van een Indische man. Goemans maakt er een prachtig, emotioneel en hier en daar spannend verhaal van. Het is een verhaal van recht en onrecht, schuld en boete, haat en liefde, oorlog en vrede. Hardy haat de Jappen, maar als er tegenover hem een Japans eethuis wordt geopend en een oude Japanse dame hem vertelt over oorlog, atoombom en levenslang leed gaat hij toch nadenken. Zijn liefde voor zijn vrouw Christine die dementerend is, is net als zijn liefde voor dochter en kleindochter ontroerend. 

Het boek leest niet altijd even gemakkelijk, je concentratie is vereist, maar ook de beschrijvingen over de oorlog vielen zwaar op mijn maag. Na de Tweede Wereldoorlog werd gezegd “Nooit meer oorlog”. Maar wat heeft men er van geleerd? Niets zeg ik, overal in de wereld zijn brandhaarden, is er een oorlog aan de gang, en worden mensen vermoord om wat ze denken of zeggen of zomaar. Onschuldige mensen worden opgesloten en mishandeld. Er is geen onderscheid meer in leger of burgerij. Steden worden gebombardeerd, de bevolking wordt uitgehongerd en erfgoed gaat verloren. 

Oorlog kent geen winnaars, alleen verliezers. Ook in ons land heerst oorlog. Niet in de zin van bombardementen, gevechten of uithongeren. Nee, hier gaat het over opvang van mensen die gevlucht zijn uit of voor een oorlog, ouders die hun kinderen willen beschermen en hen een beter leven willen geven. Jonge en oude mensen ondernemen een tocht vol verschrikkingen om in vrede te leven. In ons land protesteert men tegen de opvang en er gebeuren nare, verschrikkelijke dingen. En alles wat ik over de tijd van voor de  Tweede Wereldoorlog leerde, lijkt zich te herhalen. Haat zaaien, ongewenst zijn, terug sturen van vluchtelingen, demonstraties, protesten, en angst voor andere mensen en culturen. Dat is wat het boek ‘Honolulu King’ met mij doet. Oorlog is verschrikkelijk. En we hebben nog steeds boeken nodig om ons te vertellen hoe gruwelijk, hoe erg een oorlog is, omdat het besef er ooit eens moet komen dat in vrede leven het allerhoogste goed is.

Voor Een perfecte dag voor literatuur van Not Just Any Book las ik Honolulu king door Anne-Gine Goemans.

Lees ook wat mijn medebloggers over dit boek schrijven.

http://www.notjustanybook.nl/2015/12/honolulu-king-anne-gine-goemans/

Dank u wel Uitgeverij Ambo-Anthos voor het beschikbaar stellen van het boek.

zondag 21 februari 2016

Christine Bols: Dancer***



Christine Bols: Dancer***

Het is voorbij.
Mijn vader, de seriemoordenaar, Jack Dancer, is niet meer.
Ik ben zijn zoon.
Ik heb zijn genen.
Dat jaagt me onmenselijk veel schrik aan.
 
De toon is gezet. Dit zijn de laatste vijf zinnen van het eerste hoofdstuk van 'Dancer', het vierde boek van Christine Bols. Het duo Sackley en McCool. Jude en Tim hebben een zoon gekregen, en als hij zeven maanden oud is worden zij naar Santa Cruz gestuurd. In Santa Cruz worden in een rap tempo vrouwen vermoord en hun expertise is nodig om meer moorden te voorkomen. Samen met Sarah die op Sky past nemen ze hun intrek in een vakantiehuis. De speurtocht is begonnen.

Dit is het tweede boek dat ik van Bols lees, 'Waverly' was het eerste boek en tweede in de serie met Sackley en McCool. Dat boek vond ik spannender dan ‘Dancer’. De cover is intrigerend, twee donkere figuren op een landweg. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen en die zijn niet helemaal waar gemaakt. Er wordt al veel prijs gegeven in het eerste hoofdstuk als wordt gemeld dat Dancers zoon zijn genen heeft. De zoon vertelt verder, elk cursief gedrukt hoofdstuk gaat over hem, de moordenaar. Voor mij rest alleen de vraag hoeveel slachtoffers hij zal maken voor hij ontmaskerd  zal worden.

‘Dancer’ is een politieroman, er wordt gedegen onderzoek gepleegd naar de moorden en dat wordt uitvoerig beschreven. Over de opgevoerde personages kom je niet veel te weten. Niet ieder lid van het politiekorps in Santa Cruz is terecht gecharmeerd door de komst van het inspecteursduo.Maar er is wel waardering voor de kwaliteiten van het duo en hun huzarenstukjes.

Hoewel ‘Dancer’ het vierde deel is van een serie is, is het geen enkel probleem om dit boek te stand alone te gaan lezen. 'Dancer' bestaat uit korte toegankelijke hoofdstukken, is gemakkelijk leesbaar en het zou zo maar waar gebeurd kunnen zijn. De Vlaamse taal wordt niet geschuwd en dat geeft het boek charme, Bols is een Belgische auteur.

zaterdag 13 februari 2016

Ruth Ware: In een donker, donker bos***



Ruth Ware: In een donker, donker bos***

Vroeger was Clare de BBF van Nora, maar het contact is na de middelbare school verwaterd. Maar dan gaat Clare trouwen en wordt Nora uitgenodigd voor een vrijgezellenweekend georganiseerd door Flo. Dit vindt plaats in een huis in een bos. Nora besluit te gaan, samen met vriendin Nina. Er komen vier mensen op het vrijgezellenfeest, want een aantal heeft afgezegd. De entree is sinister, het huis blijkt een glazen huis te zijn. En dan gebeuren er vreemde zaken.

‘In een donker, donker bos’ lijkt op een boek dat door Agatha Christie geschreven had kunnen zijn. De hoofdrolspelers zijn mensen met geheimen, ze kennen elkaar niet, de connectie zit hem in het bevriend zijn met Clare, de bruid. De entourage is een huis in een donker bos en er gebeuren vreemde dingen. Ook begint het boek met een spannend intro, Nora wordt wakker in het ziekenhuis, maar ze weet niet meer waarom, hoe of wat. In flashbacks en dromen probeert ze te herinneren wat er toch gebeurd is.

‘In een donker, donker bos’ is spannend, het boek leest als een trein, die eenmaal op stoom gekomen is, doordendert. De schrijfstijl is soepel, vlot en gemakkelijk leesbaar. Het lettertype is groot. De personages in dit verhaal worden uitvergroot en het lijkt of Ware de draak met ze speelt. Gebeurtenissen worden  superspannend gemaakt, sporen in de sneeuw, ramen in een huis, waardoor men het gevoel heeft begluurd te worden. Maar het verhaal is bloedserieus. Een orkest waarvan de muziek aanzwelt om de spanning te vergroten had niet misstaan als achtergrond.

Omdat ik vaker thrillers lees had ik wel door hoe de vork in de steel zat. Het einde zelf vond ik ietwat onecht en niet geheel waarheidsgetrouw, maar dat is de hersenspinsel van de schrijfster. Ik heb een aantal prettige en spannende leesuren gehad. En ben erg benieuwd naar een volgend boek van deze schrijfster.

Ik had het boek geleend van een vriend en deed mee aan de LS Sterrenleesclub op Facebook.nl.

zaterdag 6 februari 2016

Gezocht: Nora Roberts-Held****



Ava Miles: Gezocht: Nora Roberts-Held****

Meredith Hale is journaliste. Na haar scheiding gaat ze terug naar huis (Dare Valley) om te gaan werken bij de krant van haar opa, mede omdat haar vader een hartinfarct heeft gehad. Opa’s faam is wereldwijd bekend. Zo ook bij Tanner Mc Bride, die na traumatische ervaringen als buitenlandse correspondent weer gaat werken op de buitenlandredactie van The Standard. Zijn eerste opdracht is wel heel bizar.

Meredith wil de schrijfster Nora Roberts weer in haar leven laten, de boeken welteverstaan, want ze wil haar leven weer in eigen hand nemen. Volgens haar ex-man zijn haar boeken de schuld van hun scheiding, want zij geeft mensen een onrealistisch beeld van de liefde. Meredith gaat als Vrouw Alleen op zoek naar de ware liefde.

‘Gezocht: Nora Roberts-Held’ is een wonderlijk en leuk boek. Meredith en haar zus Jill gebruiken de personages en de boeken van Nora Roberts in hun zoektocht naar de ware man. Ook Jill is gekwetst in de liefde. Samen gaan de zussen op de versiertoer. Dat is vermakelijk. Het boek is meer dan liefde en romantiek alleen, drugsgebruik onder feestgangers zorgt voor een dode. Aangespoord door haar opa gaat Meredith op onderzoek uit.

Miles schrijft met verve, ze heeft kennis van de boeken van Nora Roberts en ze gebruikt de hoofdpersonen op een wervelende en juiste manier. Ze heeft een vlotte en eigentijdse schrijfstijl. Je ziet de personages zo voor je, en ook het stadje Dare Valley, waar het boek zich afspeelt wordt goed besproken. Tanner McBride is de echte en stoere man, maar heeft familie problemen. Meredith is de gescheiden en gevierde journaliste, maar ook kwetsbaar en ze heeft last van paniekaanvallen. De spanning en aantrekkingskracht tussen hen is voelbaar.

Op een gegeven moment is het goed dat het verhaal een andere wending krijgt, zodat je met plezier verder leest en geniet van dit bijzondere verhaal. Zeker voor fans van Nora Roberts zal er veel herkenning zijn, maar ook voor iedereen die Feelgood leest is dit boek een aanrader. 

Op 9 februari aanstaande verschijnt dit boek. (Tip voor mensen die Valentijnsdag vieren, een mooi cadeautje!)