vrijdag 29 juli 2016

Liane Moriarty: Grote, kleine leugens****



Liane Moriarty: Grote kleine leugens****

Op een school eindigt een ouderavond met het overlijden van een ouder. Wat is er gebeurd en hoe is het gekomen? Zes maanden eerder is de welkomstdag van een groep kleuters waar de ouders van deze kinderen kennis met elkaar maken. De ouders en kinderen worden gevolgd tot deze tragische gebeurtenis.

‘Grote kleine leugens’ is mooi, realistisch en ontroerend. Moriarty kan met humor het leven beschrijven van een ouder die haar kind naar school brengt en dan in een poel terecht komt. Deze poel staat vol van ouders die elkaar proberen te overtreffen, het bloed onder elkaars nagels willen halen en het borrelt van onderhuidse spanningen. Moriarty weeft moeiteloos een aantal verhalen vanuit verschillende hoofdpersonen aan elkaar. Het boek is hartverwarmend en gaat over echte mensen. Maar het is ook keiharde werkelijkheid en hier en daar zeer verdrietig. 

Er is herkenning al is het dan aan de kant van de leerkracht. De krampachtigheid van ouders als hun kind ander gedrag vertoont dan dat ze willen. De ouders die onderling elkaar kunnen pesten, door als een kluitje bij elkaar te staan en andere ouders moeiteloos en bewust negeren, de ouders die altijd maar dan ook altijd bij elk schoolfeest vooraan staan en die kinderen overslaan voor een partijtje. Ouders die zich nooit op school laten zien en die je dan ineens ziet en dan niet weet van welk kind deze ouder is. Ouders met meer kinderen op school en denken dat ze overal recht op hebben, maar ook alles een keer hebben meegemaakt. Maar ook de ouders die lief en aardig zijn voor elkaar, voor elk kind en leerkracht en je zomaar verrassen. Daarnaast gaat Moriarty hedendaagse thema’s niet uit de weg. 

‘Grote kleine leugens' is verbluffend realistisch. Meesterlijk is de informatie die je krijgt aan het eind van een hoofdstuk, waarin verschillende mensen hun versie geven van een of meer gebeurtenissen. Moriarty heeft met ‘Grote, kleine leugens’ een geweldige roman geschreven en ik heb het boek met plezier gelezen, maar ben ook onder de indruk van de persoonlijke gebeurtenissen. Welke dat zijn noem ik hier niet, want dat mag u als lezer zelf ervaren.

Auteur: Liane Moriarty

Titel: Kleine, grote leugens

Genre: Roman

Uitgeverij: A.W. Bruna

Aantal pagina’s: 445

Met dank aan AKO.nl waar ik dit boek mocht winnen.

zaterdag 16 juli 2016

Karin Slaughter: Verborgen****



Karin Slaughter: Verborgen****


‘Verborgen’ begint met een moord op een ex-politieman. Zijn lijk ligt in een winkelcentrum in aanbouw en is omringd door bloederige voetsporen. De vragen rijzen meteen op, er zouden meerdere slachtoffers kunne zijn maar waar is hij/zij en wat er is gebeurd? Will Trent en Sara Linton worden geconfronteerd met het verleden (lijken uit de kast). Het GBI kan aan de slag

Zodra je in dit boek begonnen bent met lezen, ben je verkocht. ‘Verborgen’ leest zo gemakkelijk en het is spannend. Dat is toch absoluut een gave. Slaughter is een ster in het vertellen van verhalen, het omschrijven van menselijke emoties en ze heeft oog voor detail. Ze heeft het talent om een gewone situatie om te toveren in een spannende gebeurtenis. Scary, spooky en creepy zijn prachtige Engelstalige woorden die haar schrijfstijl beschrijven, oftewel eng, spookachtig en beangstigend/eng/griezelig/sinister/dreigend/angstaanjagend/gevaarlijk.

In ‘Verborgen’ heeft Karin Slaughter de relatie tussen Will en Sara verdiept. Ze kruipt in hun hoofden van hen en beschrijft alle emoties en hun drijfveren. Daarbij heeft ze ook humor gebruikt. Will heeft in ‘Verborgen’ de hoofdrol gekregen en is degene die het meest aan het woord komt. Sara heeft een ondergeschikte rol en dat vind ik persoonlijk jammer. Hedendaagse thematiek wordt niet geschuwd en Slaughter heeft kennis van zaken. Het vergt ook veel onderzoek en dat laat ze zien.

Alles hangt met elkaar samen, hoe klein ook een detail. Slaughter geeft stukje bij beetje de ontknoping, zodat je blijft doorlezen. Uiteindelijk komt alles samen.

Alle boeken van Karin Slaughter staan bol van geweld, pijnlijke slachtingen die tot in de details beschreven worden. Ook in ‘Verborgen' komen er gewelddadige en bloedige scènes voor. Slaughter geeft in elk boek een stukje prijs van een hoofdpersonage. Het is raadzaam alle eerder geschreven boeken van Slaughter te lezen, zodat je weet wie wie is en wat hun onderlinge relatie is. De juiste volgorde van deze Georgia serie is:
  • Genesis (Genesis, 2009)
  • Verbroken (Broken, 2010)
  • Gevallen (Fallen, 2011)
  • Genadeloos (Criminal, 2012)
  • Stille zonde (Unseen, 2013)
  • Verborgen (The kept woman, 2016)
Voor alle Slaughterfans is ‘Verborgen’ een feestje. Voor wie haar nog niet kent van deze reeks is ‘Verborgen’  absoluut een aanrader.

Auteur: Karin Slaughter
Titel: Verborgen
Genre: Literaire Thriller
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal pagina’s: 477

Met dank aan Uitgeverij HarperCollins voor een exemplaar.


zaterdag 9 juli 2016

Linda Jansma: Judaskus***1/2



Linda Jansma: Judaskus***1/2

In ‘Judaskus’ maken we kennis met Barbara, Annelien en Daniëlle. Barbara is getrouwd met Marcus, huisarts op het Friese platteland, en zij hebben twee dochters, Robin en Puck. Annelien is getrouwd met landgoedbeheerder Timo, die al een dochter heeft uit zijn eerste huwelijk, Daniëlle, en samen hebben ze een zoontje, Josh. Zij worden geflankeerd door doktersassistente Lotte en haar man en de vriend van Daniëlle. Dan is er ook nog een vreemdeling die her en der opduikt.

‘Judaskus’ is de achtste thriller van Jansma. Elke thriller van haar hand is gebaseerd op ware gebeurtenissen en verhalen. Zij geeft schrijnende misstanden een gezicht. Na gedegen onderzoek verwerkt ze deze in een boek. Verwaarlozing, uithuwelijking, misbruik, verslavingen, Jansma gaat ze niet uit de weg en geeft mensen die hiermee te maken hebben een gezicht.

In het begin is de staccato schrijfstijl zichtbaar. In korte zinnen, zelfs eenvoudig te noemen komen de verschillende personen aan het woord. Het lijkt alsof er dingen als los zand naast elkaar zijn gezet. Na een tijdje verandert de schrijfstijl, de korte zinnen zijn er nog steeds, maar worden afgewisseld door langere zinnen en lopen meer in elkaar over. Het perspectief wordt afgewisseld door de verschillende vrouwen Barbara, Annelien en Daniëlle. Boven elk hoofdstuk staat aangegeven wie er aan het woord komt. 

En toch, vanaf het begin tot halverwege, blijft het worstelen met de hoofdpersonen. Jansma schortte de verschijningsdatum op. Ze was niet tevreden en heeft ‘Judaskus’ herschreven. Wat er oorspronkelijk in het manuscript staat is natuurlijk geheim, maar uit de eerste hoofdstukken blijkt het geworstel van de auteur met deze hoofdpersonen. Gelukkig halverwege veert alles op, de personages komen tot leven en worden mensen van vlees en bloed. De verschillende verhaallijnen komen op stoom. En dan gaat ineens alles erg snel. Er komen verbanden tussen zaken en gebeurtenissen. Het plot is apart en totaal anders dan je verwacht. En daarin verrast Jansma de lezer. 

Dat de titel ‘Judaskus’ is, wordt pas in een laat stadium prijs gegeven. 

 ‘Judaskus’ begint met een ongeluk, een aanrijding tussen twee auto’s, en eindigt met een knal, en laat de lezer achter met de vraag hoe het nu verder moet gaan met de hoofdrolspelers. 

En nu is het wachten op de negende thriller en ik heb er een prachtige aanwinst bij mij voor mijn boekenkast. Ik heb er al negen staan, omdat ik een dubbele uitgave heb, 'Caleidoscoop' en 'Kwetsbaar', hetzelfde boek maar verschenen onder een andere titel en cover.

Dank je wel Linda Jansma dat ik een exemplaar van 'Judaskus' kreeg met een persoonlijke boodschap.

Het boek is verschenen bij De Crime Compagnie.