zondag 29 september 2019

David Koepp: Koelcel***


David Koepp: Koelcel***

Uitgeverij HarperCollins schrijft over ’Koelcel op de achterflap:

Roberto Diaz, eliteagent van het antibioterrorismeteam van het Pentagon, wordt op pad gestuurd om in Kiwirrkurra, een gehucht in de Australische outback, een mogelijke biochemische aanval te onderzoeken. Hij vindt iets wat nog veel verontrustender is: een extreem muterende schimmel, in staat om de wereld te verwoesten. Hij weet het gevaar te bezweren en slaat een monster van het materiaal op in een koelcel, in de diepste krochten van een militair opslagcomplex in de VS.

Ruim dertig jaar later horen twee beveiligingsagenten tijdens een nachtdienst in een Self Storage-complex een aanhoudende piep die ze niet kunnen negeren. Achter een alarmpaneel vinden ze de bron: er is een storing in een kelder. Ze gaan op onderzoek uit, maar weten niet dat ze zo de schimmel na decennialang woekeren een uitweg bieden…

Diaz is de enige die de dreiging kan stoppen. Hij haast zich naar de andere kant van het land om de beveiligers – een ex-gevangene en een alleenstaande moeder – te helpen. Het onwaarschijnlijke gelegenheidstrio heeft één angstaanjagende nacht de tijd om het huiveringwekkende organisme te isoleren. Is het genoeg om de mensheid te redden?

Als je deze informatie leest krijg je rillingen, huiveringwekkende rillingen. Want dit scenario zou waarheid kunnen zijn. Het is SF met grote letters. Ik was verkocht toen ik deze tekst las en wilde ‘Koelcel’ graag lezen. Zodra ‘Koelcel’ arriveerde begon het lezen. En het eerste hoofdstuk is superspannend en beloofde dat ik een heel goed boek zou lezen. ‘Koelcel’ is het debuut van Koepp. 

Maar helaas, al vanaf het tweede hoofdstuk kwam er klad in. Waarom, en hoe kan het dat na een superspannend eerste hoofdstuk alles zo verdwijnt. Het lijkt wel een schimmel….  Koepp gebruikt namelijk heel veel woorden. Hij wil heel veel uitleggen en tot in de kleinste details bespreekt hij alles. In zijn beroep als scenarist snap ik dat, tot in de kleinste detail moet je een scene uitwerken, maar een boek is toch een ander verhaal. Door deze details en de uitleg duurt het erg lang voordat er iets gebeurt. De spanning neemt daardoor af. Daarnaast lijkt zijn verteltrant op een documentaire die je aan het bekijken bent. Als je bijna aan het eind van ‘Koelcel’ bent komt er weer actie en spanning. De ontknoping nadert en Koepp voert de spanning weer op. Maar al met al ‘Koelcel’ had beter een novelle kunnen zijn, superspannend, met een fantastisch gegeven en een bijzonder plot. 

(Bron Wikipedia: David Koepp (Pewaukee, 9 juni 1963) is een Amerikaanse filmregisseur en scenarioschrijver. Als schrijver heeft hij een grote reeks blockbustersuccessen achter zijn naam staan: Jurassic Park (1993), Mission: Impossible (1996) en Spider-Man (2002) behoren tot zijn bekendste films. Als regisseur behaalde hij minder grote successen, met bescheiden thrillers als The Trigger Effect (1996), Stir of Echoes (1999) en Secret Window (2004). In 2008 regisseerde hij de fantasy comedy Ghost Town met Ricky Gervais in de hoofdrol. Koepp schreef voor vier Steven Spielberg-films het scenario. )

Auteur: David Koepp
Titel: Koelcel
Genre: Thrillers
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal pagina’s: 302

Dank Uitgeverij HarperCollins voor een exemplaar.

Geen opmerkingen: