Recensie Papieren kind door Randy Susan Meyers

In ‘Papieren kind’  worden de persoonlijke levens van 3 vrouwen verteld, hun mannen en de verbinding met Savannah, Tia’s dochter die opgevoed wordt door Caroline. Juliette is totaal van de kaart als ze leest dat haar man uit de door hem opgebiechte verhouding een kind heeft. Nathan wilde echter niets van het kind weten en wist niet dat hij een zoon of dochter had. 

De vrouwen worstelen allemaal met hun rol als moeder, als minnares en als werknemer. Persoonlijke problemen worden uitgelicht en besproken en zijn herkenbaar zijn voor vrouwen. Worsteling met ouder worden wordt uitstekend verteld vooral door het werk van Juliette die een schoonheidssalon heeft. Tia leert de beide vrouwen kennen maar Caroline en Juliette elkaar ook, op initiatief van Juliette. Het is moeilijk voor alle vrouwen, maar ook Savannah wordt er door geraakt, want ja kennis maken met biologische ouder als je 5 bent en dan bang bent dat je weg moet.

Het boek begint erg goed en het verhaal houdt je in haar greep. Elke keer komt er een vrouw aan het woord. Halverwege zakt het verhaal wat in en kabbelt voort, maar dan komt er een wending waardoor je het boek uit wilt lezen om er achter te komen wat het einde is. Het 2^e gedeelte van het boek is ontroerend, persoonlik en zo menselijk. Ik snap de angst van Juliette nadat haar man een affaire heeft gehad. Ik begrijp het verdriet van Tia die toch haar leven weer wil oppakken, maar niet over haar minnaar heen kwam. De worsteling van Caroline die geen moedergevoelens had, maar voor haar man Peter toch een gezin sticht en de idee heeft dat ze faalt. De 3 vrouwen groeien in het boek en je maakt dit groeiproces mee. 

De levens van de Tia, Juliette en Caroline zullen voorgoed verbonden met elkaar zijn door (het papieren kind op de foto) het meisje Savannah.

Ik geef het boek 3,5 ster, maar rond het af naar 4 sterren. Reden het middenstuk dat inzakte.