Rachel Hore: Een week in Parijs****
De Engelse Fay krijgt tijdens een schoolreis in Parijs
flashbacks. Dat is vreemd, want volgens haar moeder is ze nooit in Parijs
geweest. Fay vermoedt dat moeder Kitty niet de waarheid spreekt en gaat op
onderzoek uit als ze als violiste met haar orkest een week in Parijs is. En daar
ontmoet ze Adam weer, de jongen die ze ook ontmoette tijdens haar
schoolreisje.
De cover van ‘Een week in Parijs’ vertelt meteen al veel
over het boek, een jong stel aan de Seine dat elkaar kust, de vrouw heeft een
rode jas aan en hij houdt een bos bloemen in zijn hand. Is het Fay of is het haar
moeder of wellicht een andere vrouw?
Er is een aantal verhaallijnen, met verschillende hoofdpersonen,
de jonge Fay, Fay als violiste die naar Parijs gaat, de moeder van Fay, Kitty
als jonge vrouw die pianiste is en gaat studeren in Parijs en als moeder van
Fay en op leeftijd. Geschiedenis speelt een grote rol, enerzijds heb je de
Tweede Wereldoorlog en anderzijds het jaar 1961 dat in Frankrijk berucht werd,
het jaar dat een pro-Algerijnse demonstratie bloedig werd neergeslagen met een
groot aantal doden tot gevolg. (De Algerijnse oorlog waarin werd gestreden voor de
autonomie van Algerije vond plaats tussen 1954 en 1962.)
Hore heeft een soepele schrijfstijl. ‘Een week in Parijs’ leest
gemakkelijk, je moet wel goed in de gaten houden in welke tijd het verhaal zich
afspeelt. Het boek is meeslepend, en romantisch. Hore heeft goede research
gepleegd en laat haar hoofdpersonen de tijden beleven en dat is prettig, het is
absoluut geen opsomming van feiten. En voor mij waren de onderwerpen nieuw, de
Tweede WO in Parijs en de Algerijnse oorlog.
‘Een week in Parijs’ is een lijvig boek, dik 400 pagina’s.
Ik heb het boek met plezier gelezen.
Met dank aan Uitgeverij Meulenhoff Boekerij van wie ik een
exemplaar mocht ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten