zondag 15 december 2013

Gerardo Soto y Koelemeijer: De gestolen kinderen***



Gerardo Soto y Koelemeijer: De gestolen kinderen***

Dit zegt Uitgeverij Nieuw Amsterdam:

Schokkende roman over het lot van tienduizenden Spaanse gezinnen Miguels rustige leven in een klein dorp niet ver van Salamanca verandert in één klap als hij op een dag een brief ontvangt van zijn tante. Zij draagt een geheim met zich mee dat te groot is om mee haar graf in te nemen: Miguel is geadopteerd. Miguels ouders hebben hier nooit ook maar met een woord over gesproken. Samen met zijn vriend Álvaro, archeoloog en amateurhistoricus, probeert Miguel zijn geschiedenis te reconstrueren. Álvaro krijgt het vermoeden dat Miguel een van de `gestolen kinderen is. Langzaam ontdekt Miguel hoe een groot netwerk van Franco-aanhangers decennialang vele tienduizenden kinderen bij hun ouders heeft weggehaald. Zou hij daartoe behoren? Waarom zouden zijn ouders daaraan hebben meegewerkt? Hoe vindt hij ooit zijn biologische ouders terug? Het waargebeurde verhaal van tienduizenden kinderen, verweven in een meeslepende roman.

De gestolen kinderen is zeker een schokkende roman. Het verhaal van de verloren kinderen in Spanje is voor mij compleet nieuw, dit werd niet tijdens de geschiedenislessen verteld, ik ken wel de verhalen over Argentinië. Maar De gestolen kinderen kan zo in Argentinië spelen of in elk ander land waar kinderen worden weg gehaald bij hun ouders door politieke redenen. 

De gestolen kinderen vertelt het verdriet van ouders, de onmacht van families. Het boek leest vrij gemakkelijk, al  is het boek wel langdradig, veel historische momenten worden gespuid en de hoofdrolspelers zijn lang van stof. Dat vind ik jammer, met weinig woorden kun je zoveel meer zeggen.
Koelemeijer voert Miquel op als hoofdpersoon, een gestolen kind blijkt uit een brief van zijn tante. Door de roman in de ik vorm te gieten lees je over gedachten en gevoelens van Miquel, of zijn ze van Gerardo zelf.  Het onderwerp is ontroerend, en schokkend. En zal zeker voor Koelemeijer zelf louterend hebben gewerkt.

Al met al heb ik veel geleerd over de Spaanse geschiedenis.  En laat De gestolen kinderen zien wat burgeroorlog en regimes te weeg kunnen brengen, verdriet - heel veel verdriet.

Lees ook wat mijn medebloggers van Een perfecte dag voor lieteratuur over deze roman schrijven:


Geen opmerkingen: