Gerardo Soto y Koelemeijer: De
gestolen kinderen***
Dit zegt Uitgeverij Nieuw Amsterdam:
Schokkende roman over
het lot van tienduizenden Spaanse gezinnen Miguels rustige leven in een klein
dorp niet ver van Salamanca verandert in één klap als hij op een dag een brief
ontvangt van zijn tante. Zij draagt een geheim met zich mee dat te groot is om
mee haar graf in te nemen: Miguel is geadopteerd. Miguels ouders hebben hier
nooit ook maar met een woord over gesproken. Samen met zijn vriend Álvaro,
archeoloog en amateurhistoricus, probeert Miguel zijn geschiedenis te
reconstrueren. Álvaro krijgt het vermoeden dat Miguel een van de `gestolen
kinderen is. Langzaam ontdekt Miguel hoe een groot netwerk van
Franco-aanhangers decennialang vele tienduizenden kinderen bij hun ouders heeft
weggehaald. Zou hij daartoe behoren? Waarom zouden zijn ouders daaraan hebben
meegewerkt? Hoe vindt hij ooit zijn biologische ouders terug? Het waargebeurde
verhaal van tienduizenden kinderen, verweven in een meeslepende roman.
De
gestolen kinderen is zeker een schokkende roman. Het verhaal van de
verloren kinderen in Spanje is voor mij compleet nieuw, dit werd niet tijdens de
geschiedenislessen verteld, ik ken wel de verhalen over Argentinië. Maar De gestolen kinderen kan zo
in Argentinië spelen of in elk ander land waar kinderen worden weg gehaald bij
hun ouders door politieke redenen.
De
gestolen kinderen vertelt het verdriet van ouders, de onmacht van
families. Het boek leest vrij gemakkelijk, al
is het boek wel langdradig, veel historische momenten worden gespuid en
de hoofdrolspelers zijn lang van stof. Dat vind ik jammer, met weinig woorden
kun je zoveel meer zeggen.
Koelemeijer voert Miquel op als hoofdpersoon, een gestolen
kind blijkt uit een brief van zijn tante. Door de roman in de ik vorm te gieten
lees je over gedachten en gevoelens van Miquel, of zijn ze van Gerardo zelf. Het onderwerp is ontroerend, en schokkend. En zal zeker voor Koelemeijer zelf louterend hebben gewerkt.
Al met al heb ik veel geleerd over de Spaanse geschiedenis. En laat De gestolen kinderen zien wat burgeroorlog en regimes te weeg
kunnen brengen, verdriet - heel veel verdriet.
Lees ook wat mijn medebloggers van Een perfecte dag voor lieteratuur over deze roman schrijven:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten