Anne van Veen: Wie ik aan het zijn was****
Alma Fischer is in de zevende hemel als ze is aangenomen op
de Toneelacademie. Ze ontmoet nieuwe mensen, de oudere jaars Fay, wier protegé
ze wordt, en medeklasgenoot Mats. Docent Peer Daels is meteen van haar
gecharmeerd en ze beginnen een heimelijke affaire.
Dit is in het kort de inhoud van ‘Wie ik aan het zijn was'. Het
is het debuut van Anne van Veen, de dochter van Herman van Veen. Vanaf het
moment dat ik het boek uit de envelop haalde bleef het liedje Anne maar in mijn
hoofd zingen, tot aan het einde van het boek. Op de cover staat een
jongensachtige versie van Anne van Veen herself.
Is het boek autobiografisch, heeft ze het anders meegemaakt met
medestudenten? Feit is dat het boek een inkijk geeft in de vreemde en onbekende
wereld van de kleinkunst. Waar studenten tot het uiterste gaan om zichzelf te
vinden, zich moeten overgeven aan een ander en een totaal andere persoon moeten
uitbeelden. Alma is getalenteerd, en het gaat goed het eerste half jaar. Dan slaat
haar passie voor toneelspel om in passie en aanbidding van Peer. Zij is
geobsedeerd door hem en hij door haar.
‘Wie ik aan het zijn was’ is absurdistisch, duister, ongenaakbaar
en vervreemdend. Alma is een gevoelig meisje dat valt voor de charmes van een
oudere man. Er is zeker sprake van macht.
Van Veen kan met weinig worden veel zeggen. Het begin en
einde zijn onverwachte ontwikkelingen. Na het lezen van dit boek zijn vragen
beantwoord maar zijn er nieuwe vragen gerezen. De lezer blijft met een
ongemakkelijk en onbevredigend gevoel achter.
Met dank aan Uitgeverij Brandt van wie ik een exemplaar
mocht ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten