dinsdag 1 december 2015

Anne van Veen: Wie ik aan het zijn was****



Anne van Veen: Wie ik aan het zijn was****

Alma Fischer is in de zevende hemel als ze is aangenomen op de Toneelacademie. Ze ontmoet nieuwe mensen, de oudere jaars Fay, wier protegé ze wordt, en medeklasgenoot Mats. Docent Peer Daels is meteen van haar gecharmeerd en ze beginnen een heimelijke affaire.

Dit is in het kort de inhoud van ‘Wie ik aan het zijn was'. Het is het debuut van Anne van Veen, de dochter van Herman van Veen. Vanaf het moment dat ik het boek uit de envelop haalde bleef het liedje Anne maar in mijn hoofd zingen, tot aan het einde van het boek. Op de cover staat een jongensachtige versie van Anne van Veen herself.

Is het boek autobiografisch, heeft ze het anders meegemaakt met medestudenten? Feit is dat het boek een inkijk geeft in de vreemde en onbekende wereld van de kleinkunst. Waar studenten tot het uiterste gaan om zichzelf te vinden, zich moeten overgeven aan een ander en een totaal andere persoon moeten uitbeelden. Alma is getalenteerd, en het gaat goed het eerste half jaar. Dan slaat haar passie voor toneelspel om in passie en aanbidding van Peer. Zij is geobsedeerd door hem en hij door haar. 

‘Wie ik aan het zijn was’ is absurdistisch, duister, ongenaakbaar en vervreemdend. Alma is een gevoelig meisje dat valt voor de charmes van een oudere man. Er is zeker sprake van macht. 

Van Veen kan met weinig worden veel zeggen. Het begin en einde zijn onverwachte ontwikkelingen. Na het lezen van dit boek zijn vragen beantwoord maar zijn er nieuwe vragen gerezen. De lezer blijft met een ongemakkelijk en onbevredigend gevoel achter.

Met dank aan Uitgeverij Brandt van wie ik een exemplaar mocht ontvangen.

Geen opmerkingen: