Latoya Moirae: De slang in het paradijs***1/2
Max en Juliëtte zijn gek op elkaar, verliefd. Maar Max en
Juliëtte zijn broer en zus, en een intieme relatie is niet normaal. Ondertussen
worden er dode katten gevonden, graven worden geschonden en zijn er duistere
krachten actief, Satanaanbidders.
Onder welk genre valt ‘De slang in het paradijs’? Ik kan er de
vinger niet op leggen. Enerzijds zijn er de thrilleraspecten, dode lijkjes van
katten, sinistere gebeurtenissen, anderzijds de relatie tussen Max en Juliëtte.
Is het boek wellicht fantasy of horror? Moirae heeft alle elementen samen
gevoegd tot een geheel. De cover ziet er spannend en eng uit, een doorgestoken
hart in een ster met vijf punten en een bloedspoor.
Het begin is duister, sadistisch en naar, het einde onvoorspelbaar
en onverwacht. De relatie tussen Max en Juliëtte wordt mooi beschreven, seks en
gevoelens worden besproken. Maar je weet dat het niet gewoon is, het hoort
niet, zij weten dat ook, en proberen zich er tegen te verzetten. Hun ouders
zijn geweldig lieve ouders.
Het boek is in een groot lettertype gedrukt, ook zonder
leesbril te lezen, gemakkelijk leesbaar. Soms vind ik uitleg wel eens te simpel
of gaan situaties te snel zonder dat je hebt gelezen waarom. Maar al met al is
het onderwerp wel bijzonder. Persoonlijk kan ik niet zo goed tegen
dierenmishandeling en wilde deze stukken het liefst overslaan, het doden van
een dier is voor mij genoeg.
De titel ‘De slang in het paradijs’ is na het lezen op
verschillende manieren uit te leggen, maar dat laat ik aan de lezer.
Met dank aan Uitgeverij Zilverspoor van wie ik een exemplaar mocht ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten