Kristin Harmel: Als we elkaar terugzien****

Kristin Harmel: Als we elkaar terugzien****

We'll meet again
Don't know where
Don't know when
But I know we'll meet again some sunny day.

Het is de eerste gedachte die opkomt als je de titel leest, het alom bekende lied van Vera Lynn uit de 2^e WO die ook nu nog elk jaar wordt gezongen aan het einde van het Prinsengrachtconcert. Je gedachten gaan uit naar geallieerden die hier kwamen vechten, de Amerikanen, Canadezen, Australiërs, Engelsen. Maar nooit denk je aan de soldaten van de Asmogendheden die moesten vechten voor Hitler en Mussolini, de Duitsers, de Italianen maar ook de Jappen.

Dit schrijft MeulenhoffBoekerij over ‘Als we elkaar terugzien’:

Columniste Emily denkt dat ze alles kwijt is: haar baan, haar familie en haar grote jeugdliefde. Dan ontvangt ze van een geheime afzender een prachtig, mysterieus schilderij: een portret van een vrouw, die ze direct herkent als een jonge versie van haar onlangs overleden grootmoeder. Er staat geen afzender bij, alleen een handgeschreven briefje met de boodschap: Hij bleef altijd van haar houden.

Emily besluit op onderzoek uit te gaan. Wie heeft haar het schilderij gestuurd? Wie heeft het gemaakt? En kende de schilder haar oma? Ze komt op het spoor van dramatische gebeurtenissen in oorlogskampen waar Duitse krijgsgevangenen werkten voor Amerikaanse boeren, en soms verliefd werden op Amerikaanse vrouwen. Door wat ze ontdekt komen ook Emily's eigen levensverhaal, de relatie met haar vader en hun pijnlijke geschiedenis in een ander licht te staan. Zal ze eindelijk de kracht vinden om de confrontatie met het verleden aan te gaan?

Als Emily op onderzoek gaat en ook de hulp van haar vader inroept komt er althans voor mij een totaal nieuwe geschiedenis boven. Natuurlijk wist ik van gevangen genomen geallieerde soldaten, mede door Colditz en geschiedenis. Maar in ‘Als we elkaar terugzien’ spelen Duitse krijgsgevangen een hoofdrol. Duitse krijgsgevangenen in Amerika werden te werk gesteld op het platteland en volgens de oorlogswetten ontvingen zij loon en werden goed werden behandeld. Veel mannen waren de oorlog ingegaan en er was een groot tekort aan mankracht, vrouwen konden een groot deel opvangen, maar niet alles. De geallieerden waren zo slim om hun krijgsgevangen te werk te stellen op het platteland, vanuit een kamp waar de regels niet zo streng waren, wel rechtvaardig. Zeker de Duitsers die gevangen waren genomen in Afrika waren blij dat ze in Amerika konden werken en voedsel kregen. En net zoals er in Nederland vrouwen verliefd werden op een Duitser, gebeurde dat ook in Amerika.

In ‘Als we elkaar terugzien’ is een aantal hoofdrolspelers, elk in zijn of haar tijd en met een eigen verhaal. Harmel tovert met heden en verleden en ze helpt de lezer door de hoofdstukken die over het verleden gaan jaartallen mee te geven. Het is een emotionele zoektocht, zoveel verdriet komt er boven. Maar de liefde speelt een grote rol. Helaas is er veel bitterheid, onmacht en spijt.

‘Als we elkaar terugzien’ speelt zich af in Amerika met uitstapjes naar Europa. Harmel heeft met kennis van zaken feiten en fictie met elkaar verweven tot een ontroerend verhaal waarin een schilderij de hoofdrol speelt. Hoe alles uiteindelijk samenkomt, is aan U lezer, dat mag U zelf ervaren.

Auteur: Als we elkaar terugzien

Titel: Kristin Harmel

Genre: Roman

Uitgeverij: MeulenhoffBoekerij

Aantal pagina’s: 383

Dank Uitgeverij Meulenhoff/Boekerij voor een exemplaar.