Er lag een gedichtenbundel op de salontafel, 'Kanonnenvlees' door Lotte Dodion. Op elke pagina één gedicht, 42 gedichten. Elke dag las ik er 1, en nam de woorden in mij op. Elke dag maar één, hoe mooi ook, dat was mijn eigen challenge: Lees er één en denk er over na. Vier regels, vijf strofen of anderzijds. Elk gedicht had zijn eigen impact. soms raakten de woorden mij niet, stonden te ver van mij af. Maar de meeste gedichten zijn pure poëzie, prachtig gestileerd met een eigen ritme.
VII
Ik ben niet gevallen
Ik ben gaan liggen
ik wilde de val te snel af zijn
maar het resultaat is hetzelfde
Ik adem geluid in
jij bent overal
Ik adem stilte uit
ik sta nergens
Ik lig in het midden van de weg tussen onze huizen
Deze drie zinnen vind ik zo mooi en zin ook de afsluiting:
Al wat ik vraag
mis mij
vergeet mij niet
Gedichten moet je ondergaan, moet je lezen en proberen te begrijpen. Het zijn cadeautjes van de schrijver voor jou. Dodoni doet dat, haar hersenspinsels zijn mijn begrijpen.
Auteur: Lotte Dodion
Titel: Kanonnenvlees
Genre: Poëzie
Uitgeverij: Atlas Contact
Aantal pagina’s: 60
Ik doe mee met de Reading Challenge op Hebban.nl, twee romans, twee gedichtenbundels. Dit is de eerste en ik lees nu 'Mensen zonder uitstraling' door Jente Posthuma.
Ik doe mee met de Reading Challenge op Hebban.nl, twee romans, twee gedichtenbundels. Dit is de eerste en ik lees nu 'Mensen zonder uitstraling' door Jente Posthuma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten