Nina Haratischwill: Het achtste leven****
Uitgeverij Atlas Contact schrijft het volgende:
Een monumentaal,
Tolstojesk familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht
levens van één Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië
en Azerbeidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt
en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met
gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in
die tijd ook al spoedig een gevaar. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia,
een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op
meeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische
geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een
cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en ondergang van
de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.
Vorig jaar schreef ik mij in voor de feuilleton voor ‘Het
achtste leven’ op Hebban.nl. Acht weken, acht hoofdstukken en later tot mijn
schrik 1248 pagina’s. Dat ‘Het achtste leven’ zo’n lijvig boek zou zijn dat was
totaal onverwacht. Maar een feuilleton met elke week een hoofdstuk deed mij
denken aan de tijden dat in de Margriet een boek werd gepubliceerd, met elke
week een hoofdstuk.
Reikhalzend werd er uitgekeken naar een volgend deel en
soms werden de tijdschriften bewaard om achter elkaar te lezen. Maar ‘Het
achtste leven’ was een totaal ander verhaal. Tot mijn grote verbazing (ik wist
het echt niet) kwamen er hoofdstukken van meer dan 100 pagina’s per week, en
elke week werd er door zo’n tachtig medelezers gediscussieerd. Verdwaald was
ik, in een bos vol observaties, meningen, prachtige omschrijvingen, goede
personen, kwade personen, heftige gebeurtenissen, chocolade en de ankers,
Haratischwill en Nitsa. De auteur laat Nitsa het verhaal vertellen over haar
voorgangers in zeven hoofdstukken, en een jongedame Brilka. De hoofdstukken
hebben allen een meisjesnaam.
‘Het achtste leven’ leest als een sprookje, is
geschiedschrijving en een roman, is een drama, als een toneelstuk dat opgevoerd
wordt met vele personages. Niet gemakkelijk om zoveel te kunnen verwerken in
een roman, maar Haratischwill doet het. Mede door de omschrijvingen en
prachtige zinnen moet je vaak even op adem komen om alle mooie woorden in je op
te nemen. De hoofdstukken zijn heftig, emotioneel en verdrietig en Haratischwill
schrijft zodanig dat je alles wat er gebeurt, ziet, en ervaart. Alles is een
film. Gebeurtenissen trekken aan je voorbij. Vaak trek je de stekker er even
uit, om de film te onderbreken, terug te spoelen en opnieuw te zien en te beleven
en te proeven ook, want ‘Het achtste leven’ prikkelt de zintuigen.
Vandaag, 10 januari 2017, verschijnt Nina Haratischwill’s ‘Het
achtste leven’.
En eigenlijk had ik nu het boek willen lezen, in mijn tempo,
achter elkaar. En totaal niet gehinderd worden door het aantal bladzijden. En
het niet hoeven te wachten op een hoofdstuk, op de bank met kat op schoot. En
ik zou een stukje voorlezen, om te horen hoe ritmisch elke zin is, een
prachtige melodie gevuld met hoge en lage noten. Dubbel genieten en zinnen
herlezen, want dat heb ik de afgelopen weken ook gedaan. Ik wens U die nog
mogen lezen, heel veel leesplezier.
Auteur: Nina Haratischwill
Titel: Het achtste leven
Genre: Literaire romans
Uitgeverij: Atlas Contact
Aantal pagina’s: 1248
Geen opmerkingen:
Een reactie posten