zondag 28 januari 2018

Astrid Witte: Hometown**** en Samantha Era: De aftrap



Astrid Witte: Hometown**** en Samantha Era: De aftrap, deel 1 van Britt aan de bal

Een tijdje geleden mocht ik meedoen met de blogtour rondom het boek ‘Muurbloem’ van Gaby Rasters, uitgeverij Ellessy. Tot mijn grote verrassing kreeg ik nog twee boeken toegestuurd, ‘Hometown’ door Astrid Witte en ‘De aftrap’ door Samantha Era, een jeugdboek en het eerste deel van Britt aan de bal.

Op de achterflap lees ik dat auteur Astrid Witte twee jeugdromans heeft geschreven, ‘Spiegelmeisje’ en ‘Goed fout’. Haar vervolgstap is dat ze voor volwassenen een roman wilde schrijven, dat werd ‘Hometown’.

‘Hometown’ vertelt het verhaal van Dahla die Engelse les zal gaan geven in China. Ze volgt een introductiecursus en tijdens een wandeling verdwaalt ze. Bewoner Finn van Hometown brengt haar weer terug. Beiden kunnen elkaar niet uit hun hoofd zetten, voilà het verhaal van ‘Hometown’ in een notendop.

‘Hometown’ leest gemakkelijk, voor je het weet ben je een eind gevorderd in het boek. Deze liefdesroman telt 208 pagina’s, dus je kan het gemakkelijk in twee dagen lezen of één. ‘Hometown’ is een boek dat je gemakkelijk oppakt nadat je het even hebt weg gelegd, je bent zo weer in de levens van Dahla en Finn gestapt en in het leven van de bewoners van ‘Hometown’, want zij spelen zeker een grote rol in dit boek.

Is er dan geen maar, ja die is er wel. Er staan wel heel veel vragen in het boek, op een aantal wordt meteen antwoord gegeven, op een aantal niet, mede omdat deze vragen zich afspelen in de hoofden van de hoofdrolspelers. Deze vragen worden op een gegeven moment wel storend, het haalt voor mij de vaart uit het verhaal en het is onnodig. Het liefdesverhaal ontvouwt haar prima. De keus die Dahla en Finn moeten maken is niet altijd eenvoudig, maar ze doen wat ze moeten doen. Volg je hart is het motto dat op ‘Hometown’ van toepassing is, liefde kan veel bergen verzetten.

Toch krijgt ‘Hometown’ vier sterren, omdat Witte het genre liefdesroman naar een hoger niveau tilt. De mooie cover laat een prachtig landschap zien met klaprozen. 

En eigenlijk mevrouw Witte ben ik wel heel nieuwsgierig geworden naar uw eerdere boek ‘Spiegelmeisje’, de titel vind ik al intrigerend.

Over ’De aftrap’ kan ik kort zijn, een heerlijk jeugdboek, niet moeilijk, gemakkelijk leesbaar, prettig lettertype, 57 pagina’s en een goed begin van een leuke serie voor meiden en jongens, wel basisschoolleeftijd en vanaf een jaar of 7 als ze zelf lezen. Maar zeker een boek dat ik kids zou aanraden. Goede lezers hebben ‘De aftrap’ heel snel uit. Voor minder geoefende lezers is het leuk om te lezen, mede door het verhaal en het is een prima samen leesboek, om de beurt een stukje lezen.

Auteur: Astrid Witte
Titel: Hometown
Genre: Liefdesroman
Uitgeverij: Ellessy
Aantal pagina’s: 208

Met dank aan Uitgeverij Ellessy voor een exemplaar van ‘Hometown'.


zaterdag 27 januari 2018

Jerry Goossens: Tot bloed op het droge***



Jerry Goossens: Tot bloed op het droge***

Zeer geïntrigeerd werd ik door de cover en de titel van deze roman. Ik had nog nooit iets van Jerry Goossens gelezen, maar er werd lovend over hem geschreven. Door een blind date op Hebban.nl kon ik een boek van hem lezen, al was het een verrassing welk boek je kreeg als je was uitverkoren. Ik schreef mij in voor de 6e blind date, getriggerd door de volgende omschrijving.


Het zesde blind date leesclubboek is een verhaal dat er gewoon moet zijn. De steekwoorden zijn:
Noord-Afrika - radicaliseren - dystopie - tweede watersnoodramp - What if-roman

En zo viel ‘Tot bloed op het droge’ door Jerry Goossens op de mat. De geel grijze cover is mooi, prachtig lettertype, mooie kleurverdeling en een aparte titel. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, en daaraan heeft Goossens voor een deel aan voldaan. Prachtige omschrijvingen worden afgewisseld met saaie betogen en vooral heel veel gescheld. Nu vind ik schelden geen probleem hoor, maar het moet wel passend zijn in mijn ogen. Goossens gebruikt scheldwoorden te pas en te onpas. 

Het achterliggende verhaal, Nederlanders emigreren naar Afrika om een nieuw bestaan op te bouwen nadat een watersnoodramp alles verwoest heeft is geniaal. Hij laat de vluchtelingenproblematiek andersom zien en als hij dit verhaal vertelt is hij boeiend, en lees je ademloos verder. Religie speelt een grote rol en dat is fascinerend. Tot hij zijn prachtige schrijfkunst weer laat vallen en zich laat verleiden tot ja tot wat, ik kan er de vinger niet echt op leggen, maar mij spreekt dat niet aan, de laag bij de grondse taal.

Over een aantal personages kan ik kort zijn, de dominee is een apart figuur, Christiaan is goed uitgewerkt en over Layla had ik meer willen lezen. Tot zover over ‘Bloed op het droge’, leest U zelf deze roman en vorm Uw eigen mening. En bezoek na het lezen Hebban.nl en deze leesclub, blind date nummer 6, en lees de bevindingen van mijn medelezers.

Auteur: Jerry Goossens
Titel: Tot bloed op het droge
Genre: Literaire roman
Uitgeverij: Lebowski Publishers
Aantal pagina’s: 263

zondag 14 januari 2018

Lulu Taylor: De sneeuwengel****



Lulu Taylor: De sneeuwengel****

Emily Conway heeft alles wat haar hartje begeerd, tenminste zo leek het. Al in het eerste hoofdstuk maak je al kennis met haar problemen. Haar man heeft door duistere investeringen alles verloren, en door wanhoop gedreven rijdt hij na een feestje met haar van de klif. Beiden overleven het, maar voor Emily heeft hij afgedaan. Op het moment dat ze uit haar huis zal worden gezet krijgt ze het bericht dat ze een huis heeft geërfd. En niet alleen een huis, ook een landgoed hoort erbij. Voor Emily de kans om opnieuw te beginnen met haar kinderen, maar ze is zeer nieuwsgierig naar haar weldoenster.

Je keert ook terug naar de aristocratie in de jaren zestig van de 20e eeuw, de jonge Cressida Felbridge wordt voor het nageslacht geportretteerd door de kunstenaar Ralph Few. De twee worden smoorverliefd op elkaar, maar er is een probleem, Ralph is getrouwd.

Moeiteloos verweeft Taylor de levens van twee verschillende, nee drie vrouwen, want de vrouw van Ralph is er ook nog, met elkaar. Al is het in begin wel even nadenken over wie het hoofdstuk gaat. Dat maakt het begin van ‘De sneeuwengel’ verwarrend. Maar zodra je de honderd pagina’s bent gepasseerd ben je verdiept in de levens van deze drie vrouwen. De beschrijvingen van Engeland in de jaren zestig zijn magnifiek en de manier waarop Taylor schrijft, zorgt er voor dat je je waant in Engeland, zowel in het heden als verleden. Dat is vanaf het begin zo, want je ziet de klif waar Emily en haar man van af rijden en je voelt de ontzetting bij haar. Je ziet de ontmoeting van Cressida en Ralph in het huis van Ralph. Maar ook de vader van Cressida is een levensecht persoon. Dat zijn alle personages die Taylor schetst, levensechte mensen.

Naast de prachtige omschrijvingen, de karakterschetsen zijn er spannende ontwikkelingen. Want welke geheimen verbergt het huis, wie is de mysterieuze vrouw die die het huis en landgoed heeft nagelaten aan Emily maar vooral wat heeft de sneeuwengel met dit alles te maken. Heden en verleden worden na die eerste honderd bladzijden moeiteloos met elkaar verbonden. Ik las ‘De sneeuwengel’ in december. Een perfecte tijd voor deze spannende roman, mede door de donkere dagen, maar laat je niet weerhouden door deze opmerking, ‘De sneeuwengel’ kan je in elk jaargetijde lezen.

Auteur: Lulu Taylor
Titel: De sneeuwengel
Genre: Literaire roman
Uitgeverij: Meulenhoff Boekerij
Aantal pagina’s: 411

Met dank aan Uitgeverij De Boekerij voor een exemplaar van ‘De sneeuwengel’.