vrijdag 28 oktober 2016

NS Publieksprijs 2016



NS Publieksprijs 2016, en installatie als Kernjurylid op 26 oktober 2016.

Een tijd geleden kon je je aanmelden voor de NS Kernjury Publieksprijs 2016. Geweldig, dat zou ik graag willen doen, want ik had de afgelopen jaren deze NS Publieksprijs gevolgd en natuurlijk gestemd. En ik ben een lezer, een alleslezer he. Tot mijn grote verrassing kreeg ik een mail waarin stond dat ik was geselecteerd, samen met nog 249 mensen.

De voorpret was geweldig, ik verheugde mij op deze dag, maar was ook wel nerveus. In de mail stond dat je in de week van 17 oktober alle informatie zou krijgen. Dat was dus elke dag naar de brievenbus gaan en daar was De envelop. Een informatiebrief waarin stond dat de installatie plaats zou vinden op Amsterdam CS, andere geheimzinnige informatie, en een treinkaartje. 

Een dagkaart voor de trein, de trein, maar de laatste treinreis die ik maakte was in 2001. Zou ik de gok nemen en eens een keer met de trein gaan reizen of toch gemakkelijk doen en Valys bestellen? (Valys is het aanvullend openbaar vervoer, voor alle duidelijkheid ik ben niet meer zo mobiel, gebruik krukken in huis en de rolstoel buiten.) Eerst maar eens informatie gezocht op internet. En daar kwam ik bij NS assistentie terecht. Duidelijke informatie werd gegeven voor hulp bij het treinreizen als je niet mobiel ben. Dit was de uitgelezen kans om weer met de trein te gaan reizen. Dus boekte ik de twee treinreizen vanaf Den Haag CS naar Amsterdam Centraal. Het ging om de NS Publieksprijs en laten we wel wezen, lezen doe je heel veel in de trein.

Op de dag zelf, 26 oktober 2016, was ik nerveus. Hoe zou het gaan met het reizen per trein en zou het wel goed gaan…. Wel, het ging geweldig. De hulp en assistentie waren grandioos, de treinreizen een feestje en er ging weer een nieuwe (oude) wereld voor mij open. Overal mensen die onderweg zijn van en naar werk, of waar een mens de trein voor gebruikt. En vooral veel lezende en luisterende mensen. Ik was prachtig op tijd en kon nog even struinen op Amsterdam CS.

De locatie op CS Amsterdam was de Amsteltunnel, in de nieuwe tunnel die net klaar is. Een podium en stoelen met een envelop eronder stonden klaar. Koffie en thee bij inloop en je melden. En dan herkenning door een andere blogger, Femke van More Delight (http://www.moredelight.com/over-femke/?subscribe=success#blog_subscription-2) Natuurlijk bleven we bij elkaar en kletsten. We kennen elkaar via blogs maar nog nooit hadden we elkaar persoonlijk ontmoet. Steeds meer mensen druppelden binnen en er werd geanimeerd door iedereen gekletst. Heerlijk het geroezemoes dat vooral over boeken ging. Wie en welke boeken zouden er genomineerd worden? Hier en daar een enkele voorspelling. Uitgevers en medewerkers namen plaats. 

En toen begon de avond, een stem die altijd de treininformatie geeft, klonk en het werd doodstil. Een entertainer pur sang vertelde over de NS Publieksprijs. De connectie NS en lezen is heel duidelijk, in treinen wordt gelezen, punt, dat is het. Dus een prijs voor het beste boek door publiek is logisch. Hij wordt al een tijd jaarlijks uitgereikt, in het begin internationaal, nu voor het beste Nederlandse boek. Tromgeroffel weergalmde door het gewelf en een voor een kwamen de zes genomineerde auteurs op het podium en vertelden over hun boek.

En de zes genomineerden zijn:

Jelle Brandt Corstius (As in tas)
Annejet van der Zijl (De Amerikaanse prinses)
Paulien Cornelisse (De verwarde cavia)
 Griet Op de Beeck (Gij nu)
Claudia de Breij (Neem een geit)
Hendrik Groen (Pogingen iets van het leven te maken).

Daarna volgde onze installatie. Iedereen legde de eed af en kreeg een lint opgespeld. Nu nog de tas met zes boeken ontvangen en deze laten signeren. Het signeren gebeurde op het plein, reizigers stroomden toe en stonden te kijken. Het was ook een leuk gezicht, zes auteurs aan tafels die signeerden. 

En ik had mazzel. Ik sloot achter aan de rij, maar Jelle Brandt Corstius zag dat en zei: “Geef mij maar de tas”. Hij noteerde mijn naam, signeerde zijn boek en gaf de stapel door, met het verzoek of ze wilden signeren voor mij zodat ik niet in de rij hoefde te staan. Elke auteur signeerde zijn of haar boek voor mij en toen ik de tas terug kreeg was ik zo blij. Bijna huppelend, nou ja dat kan ik niet, maar zo voelde het wel, ging ik naar het desbetreffende perron voor de terugreis. 

De tas op schoot trok veel bekijks. Vooral lezers vroegen waar ik de tas had gekocht en of er een genomineerd boek in zat. Verrast waren ze als ik meldde dat alle zes boeken er in zaten. En ja ze gingen stemmen, heel belangrijk. Het was laat toen ik op Den Haag CS arriveerde, alleen nog met de Taxibus naar huis. 

Midden in de nacht kwam ik thuis, moe, maar zo tevreden en blij dat ik deel uitmaak van de Kernjury NS Publieksprijs 2016. 

En nu is het aan U en ons, om de winnaar te kiezen voor de NS Publieksprijs 2016. Want het is bewezen en ook geweldig dat een boek die deze prijs wint, goed verkoopt. Goed voor de auteur, goed voor de uitgever en geweldig voor ons lezers. Want de genomineerden zijn stuk voor stuk hele goede auteurs en zij hebben een geweldig boek geschreven. Ik ga ze lezen en U ook of U hebt ze al gelezen en weet wie U graag als winnaar of winnares ziet. En als U stemt kunt U dat doen door de onderstaande link te gebruiken.

https://www.nspublieksprijs.nl/stem/3636638817772e42b59d74cff571fbb3
 
Lees, stem en enjoy.


Noot:

CPBN en NS, het is een geweldig evenement, en dank u wel dat ik voor dit jaar ben geselecteerd.

woensdag 26 oktober 2016

U2 onder een bloedrode hemel**** onder redactie van Erik van Bruggen



U2 ONDER EEN BLOEDRODE HEMEL****

Onder redactie van Erik van Bruggen

Kan een boek muziek uitdragen? Deze vraag zou ik stellen aan redacteur Erik van Bruggen. Hij is degene die het boek 'U2 onder een bloedrode hemel' onder zijn hoede nam en de rode draad U2 laat zijn. . Hij vroeg 34 mensen een column schrijven over U2, de eerste column is van zijn hand.

“U2 verbindt, maar verdeelt ook. Zelfs in dit boek. Liefhebbers, zoals devote fans zoals ik, kunnen het niet nalaten ook bijna altijd een kritische noot te plaatsen bij de band waar ze van houden…. Geen fan ontkomt aan morele oordelen, aan een mea culpa voordat de enthousiaste verhalen over de band en haar muziek verteld mogen worden.” Deze woorden schrijft Van Bruggen in de Inleiding.

En Uitgeverij Brandt schrijft op de achterkant van een prachtige hardcover met een zwart wit foto en bloedrode letters:
Veertig jaar geleden werd U2 opgericht. Miljoenen fans groeiden op met de band, opvallend vaak in een haat-liefdeverhouding. U2's lyrische teksten vol verwijzingen, levenslessen, hun extatische optredens en hun verslavende muziek trekken aan, maar stoten soms ook af, en misschien maakt dƔt U2 zo fascinerend. In dit boek komen al die geluiden samen. In openhartige verhalen vertellen vijfendertig auteurs - van dominees tot politici en muzikanten, en van journalisten tot fans en critici - hoe de muziek van U2 hen, voor even of voor bijna altijd, heeft aangeraakt. Het resultaat is even divers als dat prachtige oeuvre van U2. Dream Out Loud!

Terwijl ik naar U2 luister lees ik de columns, elke dag gedurende een week. Niet elke plaat raakte mij en zo raakt ook niet elke column. Maar gevoelige snaren worden beroerd als je columns leest over de liefde voor de muziek van U2, over de teksten en waar ‘Sunday bloody Sunday’ toch wel een favoriet is. Mooi verhaal van iemand die zijn zoon Bono noemt en wat er gebeurde, kippenvel als men schrijft over de aanwezigheid bij een concert. En hoe men teksten gebruikt en interpreteert of ze luidkeels meezingen. 

U leest het goed hoor tussen de regels door, ik ben fan van de band U2 al vanaf het begin. En mijn wens was en is nog altijd een concert bijwonen als ze in Nederland zijn. Het is de enige band waar ik geld voor over zou hebben voor een fysiek optreden, denk ik. Nou, nee, ik denk toch dat ons bin zunig tevoorschijn komt en ik gewoon de nieuwste cd zou kopen en/of een opname met dank aan de nieuwste technieken. Maar dit boek zet mij toch aan het denken en zou ik toch, ooit………… 

Ik wens U veel plezier met lezen, iedereen die van columns houdt, van U2 of graag een boek leest. Veel uren leesplezier en herkenning gegarandeerd.

Auteur: 35 columnisten onder redactie van Erik van Bruggen
Titel: U2 onder een bloedrode hemel
Genre: Non Fictie, biografieƫn van musici
Uitgeverij: Brandt
Aantal pagina’s: 334

Met dank aan Uitgeverij Brandt voor dit pareltje (nou grote parel dan) onder de non-fictie boeken.


zaterdag 22 oktober 2016

Nienke Pool: Falco en de gestolen stympha's****

Nienke Pool: Falco en de gestolen stympha's****

Op Hebban.nl mocht ik meedoen met de leesclub met dit boek. Dubbel feestje, actieve leesclub en een goed boek.

'Falco en gestolen stympha's' is het debuut van Nienke Pool. Het verhaal kan gelezen worden als een sprookje, als een mythe, en is fantasie. Maar deze YA is zoveel meer, het lijkt wel of de wereldbrand die hier in beschreven wordt een equivalent is van het huidige wereldbeeld.

Pool's schrijfwijze is gemakkelijk leesbaar, ondanks onbekende woorden die ze toevoegt, maar die van onschatbare wijze blijken te zijn. Falco is de hoofdpersoon maar meer nog word je geraakt door zijn vriend Tycho en de stympha's. Waren The Birds al niet fijn, deze vogels spannen wel de kroon met hun lievelingskostje. Korte hoofdstukken vertellen het verhaal en hoewel het boek als YA verschijnt is het boek een aanrader voor iedereen. Pool heeft stijl en klinkt aangenaam. Als voorleesboek is 'Falco en gestolen stympha's' een grandioze keus, snel tussendoor een hoofdstuk voorlezen.

En dit schrijft Uitgever Godijn Publishing:


Na de Melt Down geldt het recht van de sterkste in Concordia. Het recht van de Alkeiden. Rovend trekken zij door het land en stelen de dierbare Stympha’s van het Vogelvolk. Tijdens zijn zoektocht naar de vogels beleeft Falco spannende avonturen en ontmoet hij nieuwe vrienden. Pas als hij samenwerkt, kan hij de vijand verslaan. En dan merkt hij dat de vijand veel gevaarlijker is dan hij aanvankelijk dacht…

Falco en de gestolen Stympha’s is een YA fantasy verhaal dat losjes is gebaseerd op de mythe van Herakles en zijn gevecht tegen de Stymphalische Moordvogels uit de Moerassen van het Oosten. Falco en de gestolen Stympha’s is een verhaal over vriendschap, moed en het ontdekken van nieuwe werelden.

Auteur: Nienke Pool

Titel: Falco en de gestolen stympha's
Genre:Young Adult, Fantasy
Uitgeverij: Godijn Publishing
Aantal pagina’s: 409

woensdag 19 oktober 2016

Keith Stuart: Blokkenjongen****



Keith Stuart: Blokkenjongen****

“Ik ben uit elkaar”. Dit is de eerste zin in ‘Blokkenjongen’. Het is Alex die dat zegt. “Zorg goed voor jezelf”, zegt ze”. Dat is Jody, Alex’vrouw, en samen hebben ze een zoontje Sam. De toon is gezet. Alex leven lijkt voorbij, hij was gelukkig, ze waren gelukkig tot Sam zijn intrede deed. "Vanaf het begin was hij moeilijk”. Maar het is niet alles wat het lijkt. Alex trekt bij zijn beste vriend Daniel in. Daniel is ongetrouwd en heeft alles goed voor elkaar. En hij is een echte vriend. Hij is ook degene die Alex wijst op het feit dat hij Sam moet leren kennen. En dat gaat hij doen, via de Xbox die Sam heeft gekregen van Jody. Communicatie komt tot stand, de sleutel Minecraft.

Tot zover in het kort het verhaal van ‘Blokkenjongen’. Het lijkt zo simpel he, je kind heeft eindelijk het stempel, autisme, en dan gaat alles wel vanzelf. ‘Blokkenjongen’ bewijst dat dat niet zo is, het is niet gemakkelijk om ouders te zijn van een kind met autisme, welke vorm dan ook. Het is passen, meten, op breekbaar ijs lopen, en vierentwintig uur per dag alert zijn. Alles is anders, gaat anders. Het samen zijn, echtpaar zijn, heeft er onder te lijden. En dan krijg je ook nog goedbedoelde adviezen als je kind weer eens in krijsen uitbarst of wat dan ook. Maar je moet het er mee doen.

‘Blokkenjongen’ is een ontroerend boek, over een jong stel dat uit elkaar gaat, doordat samen leven er niet meer is, maar met wel een bindende factor, zoontje Sam. Daarnaast leer je een aantal andere mensen kennen, Daniel, de vriend van Alex, en Claire, de vriendin van Jody (nee geen stel!). Ook familie van Alex duikt op, zijn moeder en zus Emma, die de hele wereld over reist. Een vroegere tragedie zorgde er voor dat Alex’ familie uit elkaar is gedreven. En dan is er nog Minecraft, vaker van gehoord, maar onbekend. ‘Blokkenjongen’ vertelt het allemaal, is in het begin wat houterig, maar op een gegeven moment heeft Stuart de toon te pakken en schrijft hij een emotioneel, verdrietig, liefdevol en prachtig boek over een jongen met autisme, en de mensen die daarmee moeten omgaan. Het boek zal veel herkenning geven voor ouders en vrienden van kinderen met een rugzakje.
Hoe het verder gaat met Alex, Sam en Jody en alle mensen die voorbij komen, zult u zelf moeten gaan lezen. Want ‘Blokkenjongen’ waarin liefde en vriendschap een grote rol spelen is een aanrader. 

Auteur: Keith Stuart

Titel: Blokkenjongen

Genre: Vertaalde literatuur

Uitgeverij: HarperCollins Holland

Aantal pagina’s: 411

Met dank aan Uitgeverij HarperCollins Holland voor een exemplaar.