donderdag 30 april 2015

Alex Boogers: Alleen met de goden*****



Alex Boogers: Alleen met de goden*****

Wat een dik en lijvig boek waren mijn gedachten toen ik ‘Alleen met de goden’ van Alex Boogers zag. Nieuwsgierig bekeek ik het boek, want dat doe ik met een boek, ik kijk ernaar, blader erin, ruik er aan en het ligt op mijn bureau te stralen van nieuwigheid. Hier en daar lees ik een zin en bekijk de cover. Een jongen met een hond op de cover met op de achtergrond een flatgebouw. Het lijkt op een foto van vroeger, vergeeld.

Eenmaal begonnen in ‘Alleen met de goden’ was ik zo verrast, herkenning en het verleden kwam te voorschijn. Nu is mijn kindertijd een tijd van opgroeien in een warm gezin, op het platteland, met hardwerkende vaders en moeders die thuis bleven en voor hun gezin zorgden, de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Alles wat er in de stad en het Westen gebeurde kwam wel in het Noorden, maar later. Alleen groeit Aaron niet op in een warm gezin, integendeel.

‘Alleen met de goden’ speelt zich af in Rotterdam, maar het had net zo goed Den Haag of Amsterdam of welke grote stad in het Westen kunnen zijn. De uitzichtloosheid en de armoede spelen een grote rol, de eerste donkere mensen die werden uitgescholden. In deze tijd groeit tijgerwelp Aaron op, met een vader die in de gevangenis belandt en een moeder die alleen maar kan schelden. Je ziet het voor je, de %^&$scheldende moeder en familie. Maar ook de vechtende jongens, alleen omdat iemand een andere huidskleur heeft. 

En dat is de kracht van Alex Boogers, hij kan zo beeldend vertellen dat je alles voor je ziet gebeuren. Het lijkt net alsof je naar een film kijkt, of liever in dit geval een serie met Aaron in de hoofdrol. Dat is ook wat men met dit boek moet doen, verfilmen en er kan letterlijk worden geciteerd, want de dialogen zijn geweldig, net als de beschrijvingen.

518 pagina’s vertier en plezier in lezen, wie doet dat hem na. Als u aan dit boek begint kunt u niet stoppen en leest ‘Alleen met de goden’ overal, want stoppen wilt u niet. Verslavend is ‘Alleen met de goden’ en ik weet nu al dat ik dit boek koester. En volgend jaar opnieuw zal gaan lezen.

Lees ook wat mijn medebloggers schrijven:

 http://www.notjustanybook.nl/2015/02/alleen-met-de-goden-alex-boogers/



vrijdag 24 april 2015

Vragen en antwoorden door Monique Peperkamp, de schrijfster van Droomdiner.

Een tijd geleden las ik Droomdiner door Monique Peperkamp. De recensie staat hier nog een keer.

Monique Peperkamp beantwoordde een aantal vragen, dank daarvoor, door persoonlijke omstandigheden kon ze dat niet eerder doen.



Jouw 1e vraag; Zijn er lezers die zich herkenen in Droomdiner?

Antwoord: ja, ik krijg al veel reacties van mensen die zich herkennen in de verhalen. Dat ze aan het denken (voelen) zijn gezet om te kijken naar hun eigen situatie. Dat ze door het lezen van de verhalen zelfs ook een stuk van hun eigen patronen zijn gaan herkenen en er waren mensen bij die bepaalde passages voor zichzelf gebruikte om te helen. 

Vraag 2: Laat je cliënten je boek lezen als healing?

Antwoord: Ik verwijs wel naar verhalen in het boek en raad hen Droomdiner aan te lezen. Het is eerder andersom dat mensen door het lezen van Droomdiner komen voor een healing.

Vraag 3: Komt er een tweede boek?

Antwoord: Op dit moment ben ik bezig met het tweede deel. Het idee is dit:
James zoekt een partner voor de zaak. Hij wil het rustiger aan gaan doen en meer tijd besteden aan zijn gezin. Om erachter te komen wie hij het best vindt passen, organiseert hij een actief bedrijfsuitje van enkele dagen. 
Daarbij nodigt hij zijn vrouw Femke bij uit, enkele van zijn medewerkers, Sam met vriendin Merel, Jill, Niels en Nico (=nieuw) met zijn vrouw Nora en Arthur een externe met zijn vrouw Paula uit. 
Tien Personen gaan op deze zakenreis en tijdens dit uitje zijn de nodige activiteiten georganiseerd, deze activiteiten hebben allen een innerlijke groei aspect. In de avond komen ze allen samen om hun ervaringen te delen bij het kampvuur.
Tijdens deze reis, worden er Familie Opstellingen gedaan, waarbij alle deelnemers participeren, maar ook worden er weer wonderlijke avonturen beleefd op verschillende momenten. 
Sam komt bijvoorbeeld oog in oog te staan met degene die hem in de vorige reizen ter dood heeft gebracht. 
Jill ontdekt het gevolg van haar entree in haar eerste aardse cel, haar allereerste beleving van het aardse gevoel. 
Arthur gaat aan de slag met zijn tweelingziel. 
Paula ontdekt haar waarheid van haar boosheid in een opstelling. 
Merel ontdooit. 
En nog veel meer mooie helende verhalen.

Hopelijk heb je hier voldoende antwoorden op je vragen. Mocht je meer willen weten, dan hoor ik je graag.

Harte groet,


Monique Peperkamp




Monique Peperkamp: Droomdiner***

In de maand van het Spirituele boek las ik Droomdiner*** door Monique Peperkamp.

Dit zegt Uitgeverij Free Musketeers:

Droomdiner, een spirituele roman, waarbij twaalf mensen samenkomen in een restaurant, zo op het eerste gezicht niets bijzonders… Echter zodra zij beginnen te eten, start het avontuur. Sam reist terug in de tijd, Jill stijgt op van haar stoel, Tess staat midden in een tornado, James zit in een sneltrein, bij Niels wordt alles grauw en grijs, Emma loopt door een duistere gang vol uitpuilende deuren, Anna zwemt plotseling in een duikpak door het restaurant… Wat laten deze avonturen hen zien… Wat doet het met ze…
De avonturen zijn verrassend, diepgaand, ontroerend, liefdevol en verfrissend.


Een aantal mensen komt bij elkaar om een feestje te vieren. Ze zijn collega's in het bedrijf PMJG Gezond. Ieder van hen krijgt een spirituele belevenis, voor de een een feestje voor de ander minder fijn. Iedereen komt in werelden terecht waar fantasie en sprookjes werkelijkheid worden.

Vertrouwen en loslaten zijn sleutelwoorden.Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen.Zoek de stilte, even weg in je gedachten, aanvaarding. Het zijn zomaar woorden en quotes die worden besproken en aan de orde komen. Duizelingwekkende dromen en healing.

Het boek is gebaseerd op sessies en therapeutische healingen die de schrijfster heeft gegeven. Droomdiner is een spiritueel boek, vol verhalen en belevenissen van mannen en vrouwen. Voor mij was dit het eerste sprirituele boek dat ik las, vol verwondering, maar ook wel erg veel informatie en personen. En daardoor was ik wel eens de draad kwijt wie wie was, maar het lijstje aan het begin van het boek is prettig.

Droomdiner is het debuut van Monique Peperkamp. ze begeleidt mensen tijdens healingsprocessen. Ze geeft trainingen op gebied van Bewustwording, Persoonlijk leiderschap en Verbindend Communiceren bij Dolphinflow (Zoetermeer) waar ze eigenaar van is (informatie achterflap).

woensdag 15 april 2015

Annelies Verbeke: Dertig dagen****



Annelies Verbeke: Dertig dagen****

Samen met Kat is Alphonse verhuisd naar de Vlaamse Westhoek. Hij heeft een klusbedrijf en komt bij allerlei verschillende mensen.  Alphonse is een goed luisteraar en mensen vertellen hem van alles, en ze willen graag advies. Maar die geeft hij niet.

Opvallend in het boek ‘Dertig dagen’ is dat Alphonse een plezierig, aimabel , fijn en gelukkig mens is, geen depressie of wat dan ook. De mensen waar hij een klus doet hebben wel allerlei problemen en levensvragen en openen hun hart voor hem. Hij luistert, knikt en laat hen in hun waarde, want dat is wat helpt, vertellen en klagen. 

In ‘Dertig dagen’is racisme voelbaar, onderhuids niet echt uitgesproken al bellen mensen hun klus af als ze merken dat Alphonse zwart is, het geeft een gevoel van schaamte, want ik ben wit. Plaatsvervangende schaamte, het doet denken aan het stemmen op een partij, landelijk maar ook in de Gemeenteraad van Den Haag waar ik niet eens aan wil denken laat staan op stemmen, maar schaam mij als mensen dat wel doen, zeker als ik ze ken. Of als ik huishoudelijke hulp krijg die een hoofddoek draagt en vertelt dat ze niet bij iedereen naar binnen mag. En dat gevoel hield ik wel tijdens het lezen, benieuwd wat Alphonse daarover zou zeggen. (Of niet, want hij luistert en geeft geen adviezen he.)

Heerlijk is het om te lezen over de liefde tussen Kat en Alphonse, en het hondje Björn dat deel uit gaat maken van hun gezin. 

Ik kende de schrijfster al van 'Reus' en korte verhalen, en ja ik heb weer genoten van haar schrijfstijl, poëtisch maar ook humoristisch en prachtige beschrijvingen. Er zit zoveel in dit boek, zoveel om over te praten, maar vooral lezen en genieten van Alphonse. 

En wat word ik blij van de uitgave, de cover blauw met een witte wolk, mooi wit stevig papier en een hard cover. Geweldig Uitgeverij De Geus, dank daarvoor.

Ik las dit boek voor Een perfecte dag voor literatuur op NotJustAnyBook.nl.

Lees hier wat mijn medebloggers van ‘Dertig dagen’ vinden.

http://www.notjustanybook.nl/2015/02/dertig-dagen-annelies-verbeke/





vrijdag 10 april 2015

Gelezen boeken 2015 tot nu



Gelezen boeken in 2015

1.       Olga Hoekstra: Dodenweg*****
2.       Ria Schopman: Alea****
3.       Linda Jansma: Vrij spel*****
4.       Tess Gerritsen: Sterf twee keer****
5.       Het droomdiner ***
6.       Ingmar Heytze: De man die ophield te bestaan (poëzie)****
7.       Elizabeth Little: Lieve Dochter*****
8.       Lisette Jonkman: Schrijven Kreng*****
9.       Emma Healey: Ze is zoek****
10.   Camille Läckberg: Leeuwentemmer****
11.   Violet Leroy: Het Engelse meisje****
12.   Charles den Tex en Anneloes Timmer: Het verhaal van****
13.   Christiaan Weijts: De linkshandigen****
14.   Amanda  Stevens: De crypte****
15.   Gard Sveen: Doden hebben geen verhaal***
16.   Hakan Nesser: Hemel boven Londen***
17.   Jane Shemilt: De dochter****
18.   Margaret Leroy: Het Engelse meisje****
19.   Emma Curvers: Iedereen kan schilderen***1/2
20.   Sarah Meuleman: De zes levens van Sophie****
21.   S. Tremayne: IJstweeling*****
22.   Robin Carr: Welkom in Virgin River****
23.   Bettine Vriesekoop: Dochters van Mulan****

Inmiddels staat de teller op 23 en begin ik in boeken nummer 24 en 25 van dit jaar:

Olga Hoekstra: Hitte
ellen G: Manzanilla

Bettine Vriesekoop: Dochters van Mulan****



Bettine Vriesekoop: Dochters van Mulan****

Bettine Vriesekoop is geïntrigeerd door de vrouwen in China, China, het land waar ze vroeger haar sport beoefende. Het is moeilijk een korte inhoud weer te geven mede omdat het boek geen roman is, maar over geschiedenis en management gaat. (De inhoudsopgave zet ik wel in deze blog, want dan kunt u lezers het zelf lezen.)
Het is wel gemakkelijk om te schrijven dat Vriesekoop dat fantastisch doet. Ze vertelt meesterlijk over de vrouwen in China. Ze schrijft over vrouwen die ze ontmoet en geïnterviewd heeft en die haar een kijkje in hun leven gaven, maar ook over rolmodellen en vrouwen die geschiedenis maakten. En dat maakt ‘Dochters van Mulan’ een bijzonder boek. Op deze manier een geschiedenis- of managementboek lezen is prettig, fijn en bijzonder leerzaam.

Ik heb ‘Dochters van Mulan’ met plezier gelezen, niet meteen achter elkaar, en dat hoeft ook niet. Elke dag een stuk is aan te radenwant het boek zet je wel aan het denken. En ik ben zo blij dat ik een westerse Nederlandse vrouw ben, dochter van een Friese vader en Gelderlandse moeder, ouders die meisjes en jongens gelijkwaardig vonden, ook in het opknappen van huishoudelijke karweitjes en wilden dat elk meisje haar eigen geld zou moeten verdienen. En mijn ouders vonden ons allemaal knap en mooi, daar hoefden we geen operaties voor onder te gaan.  Ik besef dat hun opvoeding en manier van denken toch nog steeds een voorrecht is. En dat wij in Nederland anders kijken naar de rol van de vrouw. Gelukkig maar.


Dit zegt Uitgeverij Brandt:

In de jaren die volgen op haar China-correspondentschap voor NRC Handelsblad reist Bettine Vriesekoop regelmatig terug naar Peking. Zij is in deze periode vooral gefascineerd door de rol van de vrouw in de Chinese samenleving, vroeger en nu. Vertrekpunt is haar bezoek aan de graftombe van Qiu Jin, feministe van het eerste uur in China. Net als de legendarische Mulan en haar nazaten was zij een zwaardvrouw, een vechtjas. Maar hoe profileren vrouwen zich in het moderne China? Welke invloed hebben het taoïsme en het confucianisme nog op de seksualiteit van de vrouw?

Vriesekoop ontmoet vrouwen en meiden, studentes, feministes, lesbiennes, een plastisch chirurg, een oud-prostituee, genderdeskundigen en een moderne 'zwaardvrouw'.Zij vormen de voorhoede van een emancipatiegolf die na de opendeurpolitiek van Deng Xiaoping, de eenkindpolitiek en de studentenopstand van 1989 op gang is gekomen. Maar hebben ze werkelijk invloed? Is de seksuele revolutie aan de huidige generatie vrouwen voorbijgegaan, of zijn de dochters van Mulan bezig China te veranderen?

Bettine Vriesekoop debuteerde als schrijfster in 1996 met 'Heimwee naar Peking'. Daarna volgden 'Bij de Chinees', 'Het Jaar van de Rat' en 'Duizend dagen in China'. Van 2006 tot 2009 was Vriesekoop correspondent voor NRC Handelsblad in Peking. Voor de Leonardoleerstoel 2013 deed zij met een groep masterstudenten aan de Universiteit van Tilburg onderzoek naar de emancipatie van de Chinese vrouw. Naast het schrijven van boeken en artikelen is Bettine Vriesekoop een veelgevraagd spreekster. Sinds 2014 presenteert ze het radioprogramma OBAlive voor de Boeddhistische Omroep.