zaterdag 30 november 2013

Patrick Ness/Siobhan Dowd Zeven minuten na middernacht*****



Patrick Ness/Siobhan Dowd: Zeven minuten na middernacht. *****

Dit schrijft Uitgeverij De Geus:

Het monster verscheen net na middernacht. Maar het is niet het monster dat Conor verwachtte, het monster uit de nachtmerrie die hij bijna elke nacht heeft gehad sinds zijn moeder ziek werd. Die met de duisternis, de wind en het geschreeuw. Het monster uit zijn achtertuin is anders. Oud. Wild. En hij wil het meest gevaarlijke van alles van Conor, hij wil de waarheid.

De veertienjarige Conor is bijna onzichtbaar,  zo voelt hij zich. Op school wordt hij gemeden door bijna iedereen omdat zijn moeder ernstig ziek is. Ze heeft kanker en zal niet lang meer leven.  Dat laatste feit ziet Conor nog niet onder ogen. Daar heeft hij hulp bij nodig. Maar de hulp die opduikt is die van een verschrikkelijk zwart monster.

De kinder- en jeugdboekenschrijfster Siobhan Dowd stierf in 2007 aan kanker, maar had nog een laatste briljant idee voor een boek. Via hun gezamenlijke redacteur werd Patrick Ness (bekend van zijn overweldigende Chaos-trilogie) benaderd  om haar idee uit te werken. Dat doet hij op een prachtige, emotionele en gevoelige wijze met heel veel inlevingsvermogen. 
  de beurt.  Voor mij is
Zeven minuten na middernacht is een zwaar boek, maar ook een heel  belangrijk boek. Het boek won alle belangrijke kinderboekenprijzen in Engeland. Nu is Nederland aan de beurt . 

Voor mij is Zeven minuten na middernacht DE ontdekking van 2013, de roman van dit jaar. Het boek is ontroerend, emotioneel en geweldig geïllustreerd door Jim Kay, is een aanrader voor iedereen en kandidaat voor boekenlijsten.Werkelijk een parel en ik ben erg onder de indruk, Zeven minuten na middernacht koester ik en zal mij helpen met het verdriet dat ik heb doordat mijn vader Alzheimer heeft en moeilijke momenten van vrienden die mij ook verdriet doen.



Lees ook wat andere bloggers over deze roman schrijven 30 november 2013

vrijdag 22 november 2013

Tupla M. Val***



Tupla M. Val

Ik was blij en verrast toen ik de kans kreeg van de Crime Compagnie om het boek Val van Tupla M. te lezen. Tupla M. is het pseudoniem voor het schrijversduo Wendela de Vos en Atie Vogelenzang. Val is het 4e boek van dit duo.

Caro is de hoofdrolspeler, ze is niet gelukkig en is alcoholiste waardoor ze fouten maakt. Ze wordt op non actief gesteld en besluit een moeder te helpen met haar gevecht om het verkrijgen van het verzekeringsgeld nadat haar dochter is verongelukt in een oude mijn. Val leest gemakkelijk, mede door de korte hoofdstukken, al vond ik dat ook wel storend.

Het interessante aan Val is de beschrijving van Maastricht, met kennis van zaken beschrijft het schrijversduo de katholieke rituelen die in het Limburg voorkomen, de Fordfabriek en over afgedankte mijnschachten. Het is net alsof je door Maastricht wandelt.

Het duo schuwt hedendaagse problemen niet. Hoge werkdruk op advocatenkantoren, lange wachtlijsten in ziekenhuizen en onzorgvuldige politieprocedures. Het is de achtergrond voor een goed en spannend verhaal, maar diepgang had het verhaal nog spannender gemaakt.

Maar al met al heb ik een aantal plezierige leesuurtjes gehad. Je leest Val in korte tijd uit. Ik geef het boek drie sterren.

Met dank aan de Crime Compagnie.

vrijdag 15 november 2013

Oek de Jong Wat alleen de roman kan zeggen****


Oek de Jong Wat alleen de roman kan zeggen

Een perfecte dag voor literatuur startte voor mij met het boek van Oek de Jong Wat alleen de roman kan zeggen. De vraag op welke manier de roman kan overleven terwijl er zoveel andere media zijn wordt beantwoord en gelukkig voor ons lezers zal de roman altijd blijven bestaan. Dit essay doet mij weer eens beseffen hoe belangrijk het is dat er schrijvers bestaan en er ook nieuwe komen. In prachtig proza beschrijft De Jong dat de roman altijd zal overleven wat er ook gebeurt. 

De Jong geeft romanschrijvers ook een belangrijke leefregel mee. De romanschrijver verscherpt zijn blik, verdiept zijn inzicht en vergroot zijn bewustzijn. Bij het romanschrijven openbaart zich het diepe ik. 

Maar alles wat geldt voor een romanschrijver geldt ook voor ons lezers. Mijn blik wordt verscherpt, mijn inzicht verdiept zich en mijn bewustzijn vergroot. Mijn diepe ik komt naar voren. Hoe geweldig is het toch om een roman te lezen. Boeken zullen dus altijd overleven en zeker het romangenre, want een roman lees je vaker, omdat je mooie passages nog een keer wilt lezen.

Oek de Jong noemt aantal romans in dit boek. Het levert een prachtige lijst op waar ik een aantal van heb gelezen, maar ook weer nieuwe namen in ontdekte. De Jong is een begenadigd schrijver en een lezer.

Een lezer die net als ik zich mag laten leiden en stimuleren, maar die ook actief moet gaan speuren naar romans om deze te verwerken en te herlezen op zoek naar die verdieping en verrijking. Lezen is net als schrijven een opdracht, een voorrecht en een avontuur.

Wat een prachtig essay en na het lezen er van kan ik alleen maar beamen:

Lang leve de roman!







Lees wat andere bloggers over dit boek lezen.......