Graag wilde ik het boek 'Mensen zonder uitstraling' door Jente Posthumus lezen. Door de GWMD challenge op Hebban.nl kon dat. Ik ontving het pakket met twee romans en twee gedichtenbundels al snel, nadat ik was uitgekozen, net een vervroegd Sinterklaascadeau. Als ik cadeautjes krijg of iets nieuws koop dan berg ik het niet op, dan leg of hang ik het tentoon aan de kast of op de eettafel. 'Mensen zonder uitstraling' lag eerst op de eettafel, waar ik het kon zien, zo nu en dan even oppakte, en nee nog niet gaan lezen. De blauwe cover en het blauwe lettertype vond ik mooi. Ik verkneukelde mij al, want ik las hele goede dingen over dit debuut. Ik had gedacht dat ik een pareltje zou lezen.
Maar helaas viel 'Mensen zonder uitstraling' minder in de smaak dan gedacht, mijn smaak, of was het anders! Ik dacht dat het een boek vol verhalen zou zijn, over verschillende mensen zonder uitstraling, maar zij zouden stralen op een andere manier. Dat gegeven moest ik snel bijstellen. Had ik maar beter de inhoudsopgave moeten lezen en niet zo vluchtig. Eigen schuld, dikke bult. Ik moest deze roman op een hele andere manier bekijken.
En dat deed ik en nadat ik dat had gedaan en de knop omdraaide, mij verdiepte in het verhaal, bleek 'Mensen zonder uitstraling' wel een pareltje te zijn. Niet een grote parel maar een kleintje, klein maar fijn.
Uitgeverij Atlas Contact schrijft over 'Mensen zonder uitstraling':
De stuurloze hoofdpersoon van 'Mensen zonder uitstraling' leeft in de schaduw van haar moeder, een ontevreden actrice. Haar vader is hoofd van een psychiatrische inrichting. Psychopaten en depressieven raadt hij aan hun bezigheden in afgepaste tijdsblokken in te delen, zodat ze meer controle krijgen over hun bestaan. Zijn eigen dochter geeft hij hetzelfde advies, zodat haar leven weer ‘behapbaar’ wordt. Dat woord gebruikt hij graag. Dan overlijdt plotseling haar moeder en blijven vader en dochter met zijn tweeën over. Elke avond speelt vader patience op zijn computer en eet hij staande aan het aanrecht een pak magnetronpannekoeken. Zij houdt zich op met pyromanen, pedofielen, garagehouders, schrijvers en masseurs en probeert krampachtig iets van haar leven te maken. In droogkomische stijl schetst Posthuma een caleidoscopisch portret van een gemankeerde familie – normale mensen in een absurd universum, of andersom.
Auteur:Jente Posthuma
Titel: Mensen zonder uitstraling
Genre: Roman
Uitgeverij: Atlas Contact
Aantal pagina’s: 173
Geen opmerkingen:
Een reactie posten