David Koepp: Koelcel***
Uitgeverij HarperCollins schrijft over ’Koelcel op de
achterflap:
Roberto Diaz,
eliteagent van het antibioterrorismeteam van het Pentagon, wordt op pad
gestuurd om in Kiwirrkurra, een gehucht in de Australische outback, een
mogelijke biochemische aanval te onderzoeken. Hij vindt iets wat nog veel
verontrustender is: een extreem muterende schimmel, in staat om de wereld te
verwoesten. Hij weet het gevaar te bezweren en slaat een monster van het
materiaal op in een koelcel, in de diepste krochten van een militair
opslagcomplex in de VS.
Ruim dertig jaar later
horen twee beveiligingsagenten tijdens een nachtdienst in een Self
Storage-complex een aanhoudende piep die ze niet kunnen negeren. Achter een
alarmpaneel vinden ze de bron: er is een storing in een kelder. Ze gaan op
onderzoek uit, maar weten niet dat ze zo de schimmel na decennialang woekeren
een uitweg bieden…
Diaz is de enige die
de dreiging kan stoppen. Hij haast zich naar de andere kant van het land om de
beveiligers – een ex-gevangene en een alleenstaande moeder – te helpen. Het
onwaarschijnlijke gelegenheidstrio heeft één angstaanjagende nacht de tijd om
het huiveringwekkende organisme te isoleren. Is het genoeg om de mensheid te
redden?
Als je deze informatie leest krijg je rillingen,
huiveringwekkende rillingen. Want dit scenario zou waarheid kunnen zijn. Het is
SF met grote letters. Ik was verkocht toen ik deze tekst las en wilde ‘Koelcel’
graag lezen. Zodra ‘Koelcel’ arriveerde begon het lezen. En het eerste
hoofdstuk is superspannend en beloofde dat ik een heel goed boek zou lezen. ‘Koelcel’
is het debuut van Koepp.
Maar helaas, al vanaf het tweede hoofdstuk kwam er klad in.
Waarom, en hoe kan het dat na een superspannend eerste hoofdstuk alles zo
verdwijnt. Het lijkt wel een schimmel…. Koepp gebruikt namelijk heel veel woorden. Hij
wil heel veel uitleggen en tot in de kleinste details bespreekt hij alles. In
zijn beroep als scenarist snap ik dat, tot in de kleinste detail moet je een
scene uitwerken, maar een boek is toch een ander verhaal. Door deze details en
de uitleg duurt het erg lang voordat er iets gebeurt. De spanning neemt
daardoor af. Daarnaast lijkt zijn verteltrant op een documentaire die je aan
het bekijken bent. Als je bijna aan het eind van ‘Koelcel’ bent komt er weer
actie en spanning. De ontknoping nadert en Koepp voert de spanning weer op.
Maar al met al ‘Koelcel’ had beter een novelle kunnen zijn, superspannend, met
een fantastisch gegeven en een bijzonder plot.
(Bron Wikipedia: David Koepp (Pewaukee, 9 juni 1963) is een Amerikaanse
filmregisseur
en scenarioschrijver. Als schrijver heeft hij een
grote reeks blockbustersuccessen achter zijn naam staan: Jurassic Park (1993), Mission: Impossible (1996) en Spider-Man
(2002) behoren tot zijn bekendste films. Als regisseur behaalde hij minder
grote successen, met bescheiden thrillers als The Trigger Effect
(1996), Stir of Echoes (1999) en Secret
Window (2004). In 2008 regisseerde hij de fantasy comedy Ghost
Town met Ricky Gervais in de hoofdrol. Koepp schreef voor vier
Steven Spielberg-films het scenario. )
Auteur: David
Koepp
Titel: Koelcel
Genre: Thrillers
Uitgeverij: HarperCollins
Aantal pagina’s: 302
Dank Uitgeverij HarperCollins voor een exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten