Aaf Brandt Corstius: Eindelijk veertig****
Uitgeverij Meulenhoff Schrijft op de voorflap over ‘Eindelijk
veertig’:
Als je veertig wordt, hoef je geen dolende dertiger meer te
zijn. En je bent ook nog lang geen vijftig. Het is, kortom, de ideale
leeftijd. Aaf Brandt Corstius behandelt alle veertigersproblemen die
natuurlijk eigenlijk kansen zijn: al dan niet corrigerende badpakken, het immer
doorgroeien van de neus en het slinken van het geheugen. Ook neemt ze
universele veertigerswensen onder de loep zoals 1. een nieuwe carrière als yogajuf, 2. een labradoedel en 3. nooit meer actief oud en nieuw hoeven vieren.
Over kleding, stijl, familie, vriendschap, lange en toch gezellige relaties, en die grote veertigershobby: keihard opruimen. Het zou zelfs kunnen dat de woorden ‘tuinieren’ en ‘tevredenheid’ vallen. Een complete handleiding voor het vieren van de veertigste verjaardag is inbegrepen.
Over kleding, stijl, familie, vriendschap, lange en toch gezellige relaties, en die grote veertigershobby: keihard opruimen. Het zou zelfs kunnen dat de woorden ‘tuinieren’ en ‘tevredenheid’ vallen. Een complete handleiding voor het vieren van de veertigste verjaardag is inbegrepen.
Het is voor mij erg gemakkelijk de flap te kopiëren,
aangezien deze tekst precies beschrijft wat ‘Eindelijk veertig’ inhoudt. En
mevrouw Brandt Corstius zal het absoluut met mij eens zijn, gemak siert de mens…..
Aaf Brandt Corstius ken ik als columniste van het tijdschrift
Margriet en elke week lees ik haar columns. Ik heb nog altijd een abonnement op
de Margriet als eerbetoon aan mijn moeder. Zij had al een abonnement en ik weet
niet anders dan dat dit tijdschrift in de lectuurbak zat, net als de Donald
Duck en de krant. Toen mijn moeder overleed heb ik haar abonnement overgenomen.
(Eigenlijk had ik het abonnement al want in het verzorgingshuis waar zij en
mijn vader woonde verdween dit tijdschrift regelmatig van de balie als hij was
bezorgd. Na een aantal bezorgklachten, zo raar, en inschakeling van de
receptionistes besloten wij dat ik het bezorgadres zou worden, want zelfs
achter de balie verdween hij spoorloos…. De Margriet was dus nog steeds
herkenbaar voor de bewoners. Maar mijn moeders naam stond er nog steeds op.)
De columns in de Margriet smaakten naar meer. Brandt Corstius is
humoristisch, en leuk. Het is genieten met een G. Maar ik ben wel eerlijk, je
moet de columns gedoseerd lezen, elke dag met een hoofdstuk afsluiten is een
goed einde of begin of halverwege de dag. Een hoofdstuk bestaat uit een aantal columns. Ze zijn prima om je
hoofd leeg te maken en je lacht. Lachen is gezond.
Brandt Corstius spreekt je aan als lezer, je hoeft geen
veertig te worden of te zijn. Voor mensen die jonger zijn, zijn de adviezen
leuk. Voor veertigers en vijftigers en ouder kunnen de columns een feest van
herkenning zijn. Voor anderen zijn de columns humoristisch leesvoer en geven je
een glimlach op je gezicht.
Op naar de vijftig en Uw volgende boek. Aaf Brandt Corstius
schreef eerder ‘Het jaar dat ik dertig werd’. Proost!
Auteur: Aaf Brandt Corstius
Titel: Eindelijk veertig
Genre: Literaire non-fictie
Uitgeverij: Meulenhoff
Aantal pagina’s: 207
Met dank aan Uitgeverij Meulenhoff voor een exemplaar van ‘Eindelijk
veertig'.
