maandag 30 december 2013

Joao Ricardo Pedro: Jouw gezicht zal de laatste zijn****



João Ricardo Pedro: Jouw gezicht zal de laatste zijn****

Dit zegt uitgever Signatuur over deze roman:
Augusto Mendes is een welgestelde dokter, die tijdens de dictatuur van Salazar de stad verlaat om in een ver en afgelegen dorp te gaan wonen, niemand weet waarom.
Zijn zoon Antonio Mendes komt getraumatiseerd terug van de oorlog in Angola, waar hij twee keer naartoe is gestuurd.
Dan komt diens zoon Duarte Mendes, de eigenlijke hoofdpersoon, een begenadigd pianist die de muziek helemaal de rug toekeert. Hij beseft dat ook hij is aangeraakt door deze beladen familiegeschiedenis, en dat hij degene is die het een plek moet geven.

Een buitengewoon intens en poëtisch verhaal over drie generaties van een Portugese familie.

`Een van de meest bijzondere, fascinerende boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen.
Público

Funded by the Direção-Geral do Livro, dos Arquivos e das Bibliotecas/Portugal.

De roman Jouw gezicht zal de laatst zijn mocht ik lezen voor ‘Een perfecte dag voor literatuur’. Ook heb ik het genoegen gehad de schrijver te ontmoeten op een borrel voorafgaand aan Crossing Border en signeerde hij mijn boek. Deze ontmoeting was op 16 november jl. en als je een schrijver ontmoet en hoort over de achtergronden waarom hij dit boek heeft geschreven lees je een boek anders. Deze roman ging toen al voor mij leven. 

Portugal is een land waar ik niet veel van weet, tijdens geschiedenislessen werd er wel aandacht besteed aan Spanje, maar Portugal niet. Portugal is voor mij altijd een droomland geweest, een land met zon, zee en veel mooie dingen, al ben ik er nooit geweest.

Jouw gezicht zal de laatste zijn is een ontroerende roman, soms verwarrend, maar al met al emotioneel. Als piano spelen je passie is en je geeft het op door de familiegeschiedenis is er heel veel aan de hand. Duarte is een hoofdpersoon die gaat leven en het lijkt net alsof je in een film staat en toekijkt. Maar dan wel een film in zwart wit want dat past bij deze roman.

Er is een prettig lettertype gebruikt en dat leest gemakkelijk al zijn de zinnen die Pedro schrijft niet gemakkelijk, doordringend en poëtisch en vaak lees je een zin nog een keer om deze goed tot je door te laten dringen. Deze roman laat mij een andere kant van Portugal zien en wat een familiegeschiedenis kan doen met mensen.

 Lees ook wat mijn medebloggers schrijven over deze roman:



Geen opmerkingen: