Column Het Prioriteitenkabinet

Het Prioriteitenkabinet

De onderstaande column schreef ik in mei 2014 voor Leesfanaten.nl. Inmiddels ben ik een jaar verder en zijn er heel wat boeken, voornamelijk romans, bijgekomen. Deze romans en gedichtenbundels die ik voor Een perfecte dag voor literatuur mag lezen hebben wel een aparte plaats in de kast gekregen, met passen en meten heb ik een boekenplank leeg kunnen maken en staan ze gebroederlijk naast elkaar, op alfabetische volgorde.

Wat heeft dat nu te maken met Het prioriteitenkabinet zult u zich afvragen? Voor mij is het duidelijk, voor u niet maar ik laat u niet in spanning hoor. ik ging op zoek naar een roman voor Het prioriteitenkabinet. Maar in plaats van het uitzoeken van een roman, ging ik de boekenkasten weer eens herschikken, las en bladerde ik door heel veel boeken.

Ik startte met Het meisje met het rode haar door Theun de Vries. (Een paar jaar geleden gaf het AD een collectie van 20 klassiekers uit, en ze staan trots naast elkaar.) Ik las het begin en het einde. Iedereen die het verhaal van Hannie Schaft kent weet dat ze wordt doodgeschoten. De laatste twee zinnen in het boek "De zon is er niet meer, De pijn is er niet meer" maken weer grote indruk zoals het boek lang geleden al indruk maakte. Daarna ging ik verder met Eline Vere van Louis Couperus, Het Achterhuis door Anne Frank en Van de koele meren des doods door Frederik van Eeden. Ik realiseerde mij dat ik deze boeken ook ken door de verfilmingen en Reneé Soutendijk is nog steeds een geweldige actrice. En de verfilmingen zijn dichtbij de boeken gebleven. Ik las en las en voelde weer de bewondering ook voor deze auteurs.

Toch is er in deze verzameling boeken één boek dat ik nooit gelezen heb, nl. Ik Jan Cremer van Jan Cremer. Eigenlijk had deze column daar over moeten gaan, maar door het geblader en het lezen in een aantal romans ben ik daar niet meer aan toegekomen, mijn leeshonger was die dag meer dan gestild, een overvloed zelfs. Die recensie houdt u nog tegoed, als de tijd daar is.

Boeken wel en wee door Charlotte Veltman

Boekenkasten hebben de neiging zich te vermenigvuldigen mede door het aantal gewonnen en gekregen papieren boeken. Op een dag kwam ik tot de ontdekking of tot het besef dat er negen boekenkasten in mijn huis waren, negen….acht stonden in de kamer. Weliswaar waren er vier kleine boekenkasten, maar toch negen. Het was fijn, elk genre had zijn of haar eigen boekenkast, en die kon ik ook nog verdelen in Nederlands en buitenlands. Maar toen kwam er een moment dat ik besloot dat ik zou gaan verhuizen, mede veroorzaakt door lekkages. Er zouden minder boekenkasten mee gaan en dat betekende ook minder boeken.  Ook al besloot ik nadat ik een aantal huizen had gezien dat ik niet ging verhuizen, minder boekenkasten in mijn huis was toch echt nodig. En omdat alles ingepakt moest worden ivm nieuwe vloer ging ik meteen maar opruimen.

Nu heb ik heel vaak gelezen dat je als je gaat opruimen je drie dozen neerzet, één voor bewaren, één voor twijfel en één om weg te doen. Nou dat werkt niet hoor, elk boek dat ik bezat wilde ik bewaren, dus dat schoot niet op. Toen bedacht ik een nieuwe strategie. Ik ging voor de boekenkasten staan en zou zo de kasten leegplukken, als weggeefboeken. Voor een vriendin met een zoontje van 4 jaar haalde ik alle Sinterklaasboeken die Douwe Egberts heeft uitgegeven uit een kast en stopte ze in een doos, samen met knutselboeken voor kinderen en een aantal jeugd- en kinderboeken waaronder sprookjes. Chicklits en romans gingen in andere dozen net als een aantal thrillers, de meeste gelezen en waarvan ik wist dat ik vriendinnen (en dochter) een plezier zou doen. Boeken die in de weggeefdozen belanden waren vooral boeken die onderop stonden en ik niet meer zou lezen of al had gelezen. 

Maar mijn handwerkboeken en boeken over merklappen bleven, net als heel veel thrillers, romans en chicklits, alle gewonnen en gekregen boeken en zeker de gesigneerde. Trots was ik dat ik zomaar vijf dozen en twee  vuilniszakken met boeken weg gaf. Toen pakte ik de rest van de boeken in, ongeveer 1 doos per plank ontdekte ik.

De nieuwe vloer was gelegd, het huis was geverfd en de vijf billies werden op hun (nieuwe) plek gezet, vier in de kamer en één in de slaapkamer. In de slaapkamer staan de kookboeken, ik had wel een aantal weg gegeven, maar daar was nog ruimte, dus besloot ik daar alle boeken over merklappen en handwerkboeken neer te zetten. Met wat passen en meten lukte dat, al moest ik wel afstand doen van een paar kookboeken zoals Ainsley Harriott, maar dat was niet erg. Een vriend is net als ik een groot kookboekenfan. 

Moeilijker was het in de kamer met de romans, chicklits en thrillers, een genre per kast lukte nog net, maar ik ontkwam er niet aan dat ik weer een selectie moest doen. Maar hoe graag ik ook alles op één rij wil zetten, zoveel boeken weg doen kon ik niet meer, er staan nu twee rijen boeken met her een der een stapel. Een doos boeken heb ik nog weg gegeven. En zowaar is er ruimte, ruimte voor nog meer boeken, ja ik doe graag mee aan winacties en ja ik heb favoriete auteurs en ja ik houd van gesigneerde boeken. 

Is er een hobby die beter is dan lezen? Voor mij niet, en ik houd nog steeds van papieren boeken….. Gelukkig lees ik inmiddels ook veel boeken op de e-reader, en daar is nog heel ruimte.

Afscheid nemen van boeken is niet gemakkelijk, maar als je weet dat ze een tweede leven beginnen en je vrienden een groot plezier doet, helpt dat.