Rachid Novaire: Zeg maar dat we niet thuis zijn****

Rashid Novaire: Zeg maar dat we niet thuis zijn****

Geachte heer Den Hartog, Beste Milan,

Hoe anders kan het zijn dat ik u een email stuur, al zal deze in uw spambox terecht komen. Denk ik, weet ik, al hoop ik dat u toch deze mail leest. Ik las over u, zeven dagen in uw leven, de laatste zeven dagen dat u als uitvaartverzorger werkt bij Noorderzon en Zonen, en dan begint aan een nieuwe uitdaging, het verkopen van bedjasjes. U ziet dat als een gat in de markt, maar dat is het niet, uw huidige beroep is dat. Uw baas Cees heeft al gevraagd of u wat langer wil blijven werken en ook uw collega Elsa wil dat. Zij vinden het jammer dat uw expertise verloren gaat, en nee iemand die een opleiding heeft afgerond kan nog niet weten hoe alles gaat.

Verwarrend deze zeven dagen voor u, u krijgt te maken met allochtone Nederlanders die graag willen dat hun vader in Iran wordt begraven, in Ilan. Alleen hij heeft gelogen tegen de IND en heeft verteld dat hij uit Irak kwam, dan kreeg hij eerder een verblijfsvergunning. Nog verwarrender is het dat deze vader u en zijn zoon mails stuurt, mails vanuit de lade in de koelcel, waarin hij u uitlegt waarom hij graag begraven wil worden in Iran en vertelt over Nederland, humoristisch en bijzonder. Alleen u leest deze mails niet en vertelt Aram, zijn zoon, dat het onmogelijk is, mails worden niet gestuurd door overledenen.

En dan is er nog het mysterie van een verdwenen dode. Onderweg naar haar geboorteland is mevrouw Milouda verdwenen, oftewel ze is nooit aangekomen, waar is ze? Eén begrafenis is wel goed uitgevoerd, de jonge Molukker Matulessy is gecremeerd, maar zijn moeder gaf u daarna een tas die niet van hen is. Wat doet u met de inhoud?

Beste Milan, ik ga nu over op Milan, zeven dagen is niet genoeg om alles over je te ontdekken, al is er een goede poging gedaan. Je bent een lieve jongeman met een luisterend oor die het goede wil doen. Ik wil heel graag weten hoe het verder met je gaat, met je moeder en haar geliefde Marian maar ook hoe het verder gaat. Of je de liefde van je leven vindt, maar ook wat je werk is. Je bent per slot van rekening nog maar dertig jaar. Want het einde is nu te abrupt en er blijven vragen.

Stuur je mij zo nu en dan een email? Of schrijf een update elke zeven maanden en bundel deze in een boek over zeven jaar. Laat aub wat van je horen. 

Met vriendelijke groeten,

Charlotte Veltman

Voor Een perfecte dag voor Literatuur op Notjustanybook.nl las ik Zeg maar dat we niet thuis zijn door Rashid Novaire, een meesterlijke en humoristische roman over de perikelen van een uitvaartverzorger en allochtone Nederlanders die een geliefd familielid willen begraven.

Lees hier wat mijn medebloggers schrijven over Zeg maar dat we niet thuis zijn:

 http://www.notjustanybook.nl/2015/11/zeg-maar-dat-we-niet-thuis-zijn-rashid-novaire/