Op Hebban.nl mocht ik meedoen met de leesclub over dit boek, hij is nog niet afgerond, maar de recensie heb ik al geschreven.
Dit schrijft Uitgever Lebowski Publishers:
De terugkeerling is het verhaal van de tot de islam bekeerde Bilal van Wijk. Geboren als Pjotr in Nieuwegein, is Bilal bezeten door één gedachte: 10 jaar na de moord op Theo van Gogh in de voetsporen treden van diens moordenaar Mohammed B.
Dit is ook het verhaal van Mohammed el Amrani, die opgroeit in Kanaleneiland. Enkele weken voor 9/11 weet hij het betonnen getto dat hij zo haat te ontvluchten om in Manchester literatuur te gaan studeren. Na de moord op Van Gogh keert hij terug naar Nederland om voor de AIVD moslims te schaduwen. Dat voert hem - bitter en teleurgesteld - terug naar de wijk waar hij opgroeide. Daar wordt hij geconfronteerd met een onverwerkt verleden.
De terugkeerling is een rauwe, explosieve roman over identiteit. 'Als de mensen om je heen je beschouwen als moslim, dan is het heel lastig. Ze blijven je erop aanspreken, snap je?'
Pouw heeft veel thema's gebruikt in 'De terugkeerling'., radicalisering, onmacht, grip verliezen, verdriet, een jeugd dat geen toekomst heeft en voor de verkeerde idealen kiest (keuzes), vervreemding, maar ook eenlingen. Pouw gebruikt daar twee hoofdpersonen voor, Bilal en Mo, twee jonge mensen met totaal andere keuzes en inschattingen. Bilal noemt zichzelf een terugkeerling, hij is weer terug gekeerd naar de Islam, maar wel tot de letterlijke vertaling van de Koran en gebruikt de teksten tot rechtvaardiging van zijn radicalisering, maar gebruikt dan ook andere mensen, beïnvloedt ze. Mo is Islamiet, heeft zich aan het geloof onttrokken, heeft een juiste keuze gemaakt door de goede kant op te gaan. Maar dan wordt zijn verdriet zichtbaar.
Er zijn twee verhaallijnen die ver uitgediept worden, maar waar je wel eens je denkt, hoe komt dat nu samen en wat hebben ze met elkaar te maken? Nou dat komt, maar wel op een wijze die je niet had verwacht en er ook niet uit haalt. De schrijfstijl van Pouw is gedetailleerd, met gebruik van straattaal. Voor mij persoonlijk werd ik dan uit mijn leesritme gehaald, mede omdat ik weinig ervaring heb met straattaal. De straattaal en het vloeken zorgen er wel voor dat de vervreemding en het verdriet nog harder wordt gevoeld, want je hoort wat men denkt. Maar als je een stuk hardop voorleest zit er ritme in de taal, maar geen vrolijk ritme vind ik.
Pouw heeft met 'De terugkeerling' een boek geschreven waar je niet vrolijk van wordt, maar die de realiteit geweldig beschrijft, het kon zo echt zijn en Mo en Bilal kunnen naast je wonen. Het boek is een roman, maar eindigt als een thriller.
Auteur: Patrick Pouw
Titel: De terugkeerling
Genre: Romans
Uitgeverij: Lebowski Publishers
Aantal
pagina’s: 317
Geen opmerkingen:
Een reactie posten