zondag 30 november 2014

Kees van Beynum: De offers****


Dhr. Brink
P/A
De offers
Uitgeverij De Bezige Bij
Amsterdam

Geachte heer Brink,
 
Ik heb over U gelezen in het boek ‘De offers’, geschreven door uw schepper Kees van Beynum. Nogal een hard gelag dat U net na de Tweede Wereldoorlog naar Japan moest vertrekken, als rechter van het Tokyo Tribunaal. Nederland lag nog in puin, maar U ging, hopende dat het uw carrière goed zou doen. U liet uw vrouw en drie kinderen achter, want ach het zou maar één jaar duren. En dat jaar zou zo om zijn. 

Het leven in een hotel met alles er op en eraan trok u wel. En U zou nooit worden als andere mannen en geen gebruik maken van meisjes en vrouwen die zich aanboden voor alles en nog wat, vooral voedsel om hun familie te helpen overleven, erg jonge meisjes dus. En opium, opium bij de vleet maar ook dat weerstond u. Nee, U zou dat allemaal niet doen.

Maar een man is een man zegt U en toen ontmoette U Michiko. U zag haar tijdens een optreden, want ze heeft een prachtige stem. Een geschoolde stem mede door de hulp van zangpedagoge Haffner, een Duitse waarvan je niet weet of ze goed of fout was. En U viel, viel als een baksteen voor haar en zette al Uw principes overboord. U ging haar zoeken en vond haar in eerste instantie niet. “Meisjes komen en gaan” zeiden de mensen die U sprak.

En dan vindt U haar, en zonder haar weet u zich geen raad. Het werk als rechter is moeilijk, de getuigenissen gruwelijk, maar ook uw gevoel van rechtvaardigheid speelt op, want hebben de Japanners echt Misdaden tegen de vrede gepleegd. Velen van hen gingen door het vuur voor hun keizer, dat hoorde zo, de Japanse keizer is God en daar doe je alles voor. Degenen die nu voor het gerecht staan hebben al zoveel verloren, ze worden geminacht want de ultieme daad hebben ze niet gepleegd, zelfmoord. Maar het is draaglijk voor U geworden, want u heeft Michiko. U bent verliefd op haar, u houdt van haar.

Dan wordt Michiko zwanger van uw kind, een zoon.  Op haar brief geeft U geen antwoord en Michiko staat er alleen voor.  Toch weet u het wel. En dan zoveel vragen, en zo weinig antwoorden. Kunt U hier verder mee leven? En hebt U Hideki ooit ontmoet? Uw schepper Kees van Beynum maakt van hem een moedig man. Een man waar U een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Maar dat doet U niet, u gaat terug naar Nederland. Einde verhaal.

Zoveel vragen zou ik U kunnen stellen, zo veel dingen niet benoemd of gezegd. Maar meer informatie is er niet en ik moet het er mee doen. Gevoel van onmacht, geen happy end. Maar u gaat terug naar uw bestaan in Nederland, met uw vrouw en kinderen. Niets is er veranderd toch of is alles veranderd?
Hoogachtend,

Charlotte Veltman

P.S. Ben u ok benieuwd naar wat mijn medebloggers schrijven? Kijkt u maar op




Geen opmerkingen: