Dhr. Brink
P/A
De offers
Uitgeverij De Bezige Bij
Amsterdam
Geachte heer Brink,
Ik heb over U gelezen in het boek ‘De offers’, geschreven
door uw schepper Kees van Beynum. Nogal een hard gelag dat U net na de Tweede
Wereldoorlog naar Japan moest vertrekken, als rechter van het Tokyo Tribunaal.
Nederland lag nog in puin, maar U ging, hopende dat het uw carrière goed zou
doen. U liet uw vrouw en drie kinderen achter, want ach het zou maar één jaar
duren. En dat jaar zou zo om zijn.
Het leven in een hotel met alles er op en eraan trok u wel. En
U zou nooit worden als andere mannen en geen gebruik maken van meisjes en
vrouwen die zich aanboden voor alles en nog wat, vooral voedsel om hun familie
te helpen overleven, erg jonge meisjes dus. En opium, opium bij de vleet maar
ook dat weerstond u. Nee, U zou dat allemaal niet doen.
Maar een man is een man zegt U en toen ontmoette U Michiko.
U zag haar tijdens een optreden, want ze heeft een prachtige stem. Een
geschoolde stem mede door de hulp van zangpedagoge Haffner, een Duitse waarvan
je niet weet of ze goed of fout was. En U viel, viel als een baksteen voor haar
en zette al Uw principes overboord. U ging haar zoeken en vond haar in eerste
instantie niet. “Meisjes komen en gaan” zeiden de mensen die U sprak.
En dan vindt U haar, en zonder haar weet u zich geen raad.
Het werk als rechter is moeilijk, de getuigenissen gruwelijk, maar ook uw gevoel
van rechtvaardigheid speelt op, want hebben de Japanners echt Misdaden tegen de
vrede gepleegd. Velen van hen gingen door het vuur voor hun keizer, dat hoorde
zo, de Japanse keizer is God en daar doe je alles voor. Degenen die nu voor het
gerecht staan hebben al zoveel verloren, ze worden geminacht want de ultieme
daad hebben ze niet gepleegd, zelfmoord. Maar het is draaglijk voor U geworden,
want u heeft Michiko. U bent verliefd op haar, u houdt van haar.
Dan wordt Michiko zwanger van uw kind, een zoon. Op haar brief geeft U geen antwoord en Michiko
staat er alleen voor. Toch weet u het
wel. En dan zoveel vragen, en zo weinig antwoorden. Kunt U hier verder mee
leven? En hebt U Hideki ooit ontmoet? Uw schepper Kees van Beynum maakt van hem
een moedig man. Een man waar U een voorbeeld aan zou kunnen nemen. Maar dat
doet U niet, u gaat terug naar Nederland. Einde verhaal.
Zoveel vragen zou ik U kunnen stellen, zo veel dingen niet
benoemd of gezegd. Maar meer informatie is er niet en ik moet het er mee doen.
Gevoel van onmacht, geen happy end. Maar u gaat terug naar uw bestaan in
Nederland, met uw vrouw en kinderen. Niets is er veranderd toch of is alles
veranderd?
Hoogachtend,
Charlotte Veltman
P.S. Ben u ok benieuwd naar wat mijn medebloggers schrijven? Kijkt u maar op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten